1) Mikhail Surkov
Snajperi më vdekjeprurës sovjetik i Luftës së Dytë Botërore, Mikhail Surkov, eliminoi 702 ushtarë armik. Gjatë përleshjeve në verën dhe vjeshtën e vitit 1942, në Ukrainën lindore dhe në Kaukazin e Veriut, ky gjahtar siberian arriti të vriste mesatarisht 160 ushtarë dhe oficerë në muaj.
Por Surkov jo vetëm që luftoi në distanca të gjata: më 30 nëntor 1942, në një betejë pranë fshatit Osetian Ardon, ai hyri në një bunker armik, duke masakruar tre anëtarët e ekuipazhit me një kamë.
Ai u lirua po atë ditë për shkak të plagëve të marra. Por atij kurrë nuk iu dha nderimi më i lartë – titulli Hero i Bashkimit Sovjetik. Arsyeja nuk dihet ende sot. Besohet se kokëfortësia e tij dhe gjuha e tij e paturpshme, që irritonte vazhdimisht eprorët e tij, i kanë kushtuar njohjen e lakmuar.
2) Vladimir Salbiev
Vladimir Salbiev ishte në vijën e frontit gjatë përleshjeve më të përgjakshme të konfliktit: ai mbrojti Leningradin dhe Stalingradin, mori pjesë në çlirimin e Ukrainës, u plagos tre herë dhe u godit nga një granatë katër herë. Jeta e tij u shua nga një copëz që i ra në kokë, në Kharkov, në mars 1943.
I konsideruar ndër qitësit më të pagabueshëm të Frontit të Parë të Ukrainës, një nga më të mirët në të gjithë Ushtrinë e Kuqe, Salbiev vrau 601 ushtarë dhe oficerë armik. Përveç kësaj, ai stërviti një numër njësish snajperësh të nivelit të lartë.
Për arritjet e tij të jashtëzakonshme, Salbiev mori më shumë se 20 çmime; por, si në rastin e Surkov, për ndonjë arsye të panjohur, ai nuk mori titullin Hero i Bashkimit Sovjetik. Në minutën e fundit iu dha Urdhri i dytë i Flamurit të Kuq.
3) Vasilij Kvachantiradze
Vasily Kvachantiradze vrau 534 ushtarë dhe oficerë të armikut; thuhej se ai ishte më i miri në parashikimin e sjelljes së armikut.
Kvachantiradze punoi si vetëm ashtu edhe në çift. Pasi e gjeti veten në një mision me një snajper tjetër të famshëm sovjetik, Kuzma Smolensky (414 armiq të eliminuar). Pasi çifti shkoi shumë përtej linjave të armikut, ku ata luftuan luftime të hapura dhe arritën të eliminonin dy ekuipazhe armike armike dhe më shumë se 30 ushtarë gjermanë, përpara se të iknin te shokët e tyre.
Me sa duket edhe Kvachantiradze rrezikoi të shihte të zbehej titulli Hero i Bashkimit Sovjetik. Më 9 korrik 1943, ai u emërua për dekoratën më të lartë nga komanda e Ushtrisë së 43-të, por komanda e Frontit Kalinin miratoi vetëm dhënien e Urdhrit të Leninit. Sidoqoftë, përfundimisht, snajperi mori titullin e merituar më 24 mars 1945.
4) Akhat Akhmetyanov
Para shpërthimit të konfliktit, Akhat Akhmetyanov punonte si mësues matematike në një shkollë fshati; në luftë vrau 502 armiq, duke vënë në dukje me skrupulozitet goditjet e suksesshme në një fletore personale, të cilën ai vetë e quajti “Raporti i hakmarrjes”.
“Bëj atë që kundërshtari mendon se është e pamundur. Vendoseni veten në vendin e tij më shpesh. Mësoni nga armiku!”, thoshte Akhmetyanov. Si instruktor, përvojën dhe njohuritë e tij ua përcolli 200 shokëve qitës.
Në vitin 1944, pasi pësoi një plagë në stomak dhe Akhmetyanov u shkarkua. Ai u kthye i lumtur në profesionin e tij të preferuar: mësimdhënien.
5) Ivan Sidorenko
Lejtnant Ivan Sidorenko filloi luftën kundër Gjermanisë naziste si komandant i një kompanie mortajash. I detyruar të përdorte një pushkë gjatë betejave në rajonin e Smolenskut në fillim të vitit 1942, ai zbuloi se kishte një talent të jashtëzakonshëm për të shtënë.
Komanda më pas vendosi ta transferonte në njësinë e snajperëve, një vendim që dha rezultat: Sidorenko vrau rreth 500 ushtarë dhe oficerë të armikut dhe stërviti 250 shokë snajperë. Ai i mësoi nxënësit e tij të bënin pritë dhe të njihnin zakonet e armikut.
Më 4 qershor 1944, Ivan Sidorenko iu dha titulli Hero i Bashkimit Sovjetik “për ekzekutimin e tij shembullor të misioneve luftarake të vijës së parë në luftën kundër pushtuesve fashistë gjermanë dhe për trimërinë dhe heroizmin e tij”.
