Mark Twain AKA Samuel Clemens, mund të ketë qenë shkrimtari amerikan më i çmendur pas maceve. Ai ishte një person mace. Ai një herë tha: “Unë thjesht nuk mund t’i rezistoj një maceje, veçanërisht një mace që gërvishtë. Ato janë gjërat më të pastra, më dinake dhe më inteligjente që unë njoh, natyrisht, jashtë vajzës që do.”
Twain zotëronte deri në 19 mace në të njëjtën kohë. Të gjitha macet e tij kishin emra fantastikë, mes tyre: Apollinaris, Beelzebub, Blatherskite, Buffalo Bill, Satan, Sin, Sour Mash, Tammany, Zoroaster, Soapy Sal dhe Pestilence. Ai i donte macet më shumë se shumica e njerëzve dhe ishte i hutuar nga njerëzit që nuk i donin ato.
“Kur një njeri i do macet, unë jam miku dhe shoku i tij, pa u shprehur më tej.” tha ai.
Një herë një nga macet e tij me emrin Bambino u zhduk. Kotele e zezë fillimisht ishte pronë e vajzës së tij Clara. Pasi Bambino u zhduk, Twain nxori një reklamë në New York American duke ofruar një shpërblim prej 5 dollarësh për ta kthyer macen e humbur në shtëpinë e tij në 21 5th Avenue në New York City. Përshkrimi i Twain për mikun e tij me gëzof ishte: “I madh dhe intensivisht i zi; lesh i trashë, prej kadifeje; ka një thekë të zbehtë flokësh të bardhë në gjoks; nuk është e lehtë për t’u gjetur në dritën e zakonshme.” Bambino u kthye në shtëpi vetë, por jo më parë se shumë njerëz ishin shfaqur me mace që mund të përputheshin me përshkrimin nga reklama.
Që nga fëmijëria e tij në Hannibal, Misuri, deri në vitet e tij të fundit në Konektikat, Mark Twain kaloi një pjesë të madhe të jetës së tij i rrethuar nga macet dhe ato ndjekin shumë nga librat e tij më të njohur, si The Innocents Aboard, Roughing It, The Adventures of Tom Sawyer, Një Yankee në Connecticut në oborrin e Mbretit Arthur dhe kreu i Puddn’Wilson.
– Toka e maceve
