Beteja e Granikus në Anatolian veri perëndimore u fitua falë taktikës ushtarake të Aleksandrit dhe disiplinës dhe forcës së këmbësorisë Dardane dhe Ilire që do kalonin lumin e thellë parballë këmbësorisë së shumtë mercenare Greke në qëndër të ushtrisë Persiane, ndërkohë që Aleksandri në krye të kalorsisë Maqedone dhe Pajone mësynte në krahun e djathtë komandën Persiane.
Burimet origjinal të betejës janë zhdukur të gjithë qëllimisht, te libri Kurtius Rufus po ashtu beteja mungon, vetëm dy autorë gënjeshtarë Grek kanë ngel, këta 300-400 vite më vonë.
Ajo që mund të nxirret është fakti se Aleksandri nuk mundi të shpartallonte kalorsinë e shumtë Persiane në krahun e djathtë dhe vetë desh u vra në duel kundër dhëndërit të Dariusit. Mirëpo u shpëtua nga këmbësoria Dardane dhe Ilire që pasi kishte shpërndarë këmbësorine Greke në qëndër ishte kthyer djathtas në ndihmë të kalorsisë, dhe kjo manovër e gjeneralëve Shqiptar siguroi fitoren Maqedone që hapi dyert e Azisë për Aleksandrin e Madh.
