Dokument pa datë, i dërguar nga Mustafai në adresë të bejlerbeut të Rumelisë që vërteton tre pika të karrierës ushtarake të heroit kombëtar Gjergj Kastriot Skënderbeut:
1. U arsimua në shkollën e jeniçerëve në Edirne dhe e filloi karrierën ushtarake pasi kishte plotësuar edukimin ushtarak.
2. Në kohën e dokumentit Skënderbeu kërkonte një zeamet që në këtë periudhë e gëzonin vetëm subashët, që do të thotë se ai tashmë ose ishte të paktën subash (komandant kazaje), ose kishte pasur një post të lartë në Edirne në hierarkinë e jeniçerëve, sepse vetëm në këto raste sipas rregullave mund të kërkohej një zeamet.
3. Dokumenti vërteton se Skënderbeu ishte aq “garip” saqë edhe eprori i tij, i cili kishte të drejtën për lëshimin e aktit të aplikimit, ia jepte këtë dokument sa për sy e faqe që të shmangte konfliktin me të.
“Ta dini se Jovani që kishte nën sundim Mysjen e sipërpërmendur, qëndroi brenda në Mysje për mjaft kohë, pastaj rrethoi Krujën (Akçahisar) dhe patën ndodhur shumë luftëra. Një djalë i Jovanit në fjalë, i quajtur me emrin Iskender, që kishte hyrë në kuadrot e timareve duke dal prej selisë së shenjtë (asitane-yi devletten tımara çıkan), kërkoi zeametin e Mysjes, si dhe kërkoi prej meje, mikut tuaj, një letër rekomandimi (şefkatname) për selinë e shtetit. Megjithëse kërkesën ia morëm parasysh dhe sa për formë ne po i japim një letër rekomandimi, por juve mos t’u shkojë aspak ndërmend që t’i jepni zeametin e sipërpërmendur, për arsye se ai është djali i sundimtarit të mëparshëm të vendit të sipërpërmendur. Duheni domosdoshmërish të tregoheni të rezervuar, të tjerat i di madhëria e juaj. Për hir të Zotit u rrittë dhe u zgjattë për jetë hija e juaj.”
Robi juaj, më i ngratë, fakiri Mustafa.
Dokumenti është botuar në origjinal nga historiani turk i ndjeri İsmail Hakkı Uzunçarşılı në Kongresin e VI të Historisë Turke në vitin 1961, përkthyer nga Mykerem Janina dhe botuar nga Selami Pulaha në veprën “Lufta shqiptaro-turke në shekullin XV, Burime osmane, Selami Pulaha, Universiteti i Tiranës, Tiranë 1968”.
