Ἀχιλλεύς
Achilles (/əˈkɪliːz/ ə-KIL-eez) or Achilleus (Greek: ἈχιAchilles (/əˈkɪliːz/ ə-KIL-eez) or Achilleus (Greek: Ἀχιλλεύς)εύς)
Homeri e shkroi fjalën me dy λλ, gjë që e bën atë një fjalë paragreke te shqiptohet /ly/ si Akilly+mbarese që është fjala shqipe
*qëlloi <killoi<killoy.
Në atë kohë une mendoj do të thoshte vrasës, sepse ai nuk ka qelluar me grushte, ka qëlluar me armët e tij, që ne e dimë se çfarë janë.
Etimologjia që i japin sot është ushtari i pikelluar, luftëtari i pikelluar. E pakuptimtë E lidhin me një fjalë tjetër që Homeri e përmend shumë në veprën e tij.
Etimologjia e pranuar sot nga gjuhetaret:
“Emri i Akilit mund të analizohet si një kombinim i ἄχος (áchos) “shqetësim, dhimbje, pikëllim, pikëllim” dhe λαός (laós) “njerëz, ushtarë, komb”, duke rezultuar në një proto-formë *Akhí-lāu̯os ” ai që i ka në ankth njerëzit” ose “ai, populli i të cilit ka ankth”. Hidhërimi ose shqetësimi i njerëzve është një temë e ngritur shumë herë në Iliadë (dhe shpesh nga vetë Akili).
Roli i Akilit si hero i pikëllimit ose shqetësimit formon një përballje ironike me pamjen konvencionale të tij si hero i κλέος kléos (“lavdi”, zakonisht në luftë). Për më tepër, laós është interpretuar nga Gregory Nagy, duke ndjekur Leonard Palmer, për të nënkuptuar “një trup ushtarësh”, një grumbullim.
Me këtë prejardhje emri merr një kuptim të dyfishtë në poezi: kur heroi funksionon siç duhet, njerëzit e tij sjellin ankth për armikun, por kur gabimisht, njerëzit e tij marrin pikëllimin e luftës. Poema është pjesërisht për drejtimin e gabuar të zemërimit nga ana e udhëheqje”
Kjo eshte popull etimologji. Duket qarte qe e lidhin me simbolin egjyptian qe eshte *Ankh, por ajo eshte perkthyer gabim sepse eshte Qoph baza e fjales ἄχος, qe vjen nga shkronja fenikase Qhop e cila ka konceptin fut/shpoj dhe /nxjerr I ne O, qe eshte fjala shqipe e sotme *qëlloj dhe e kunderta e saj *qit(nxjerr)
Emri Ἀχιqλλεύς vjen prej protoshqipes *qellues me baze folje qelloj
Zberthimi
Akillyeus> a killious>a killious>a killous> a qillues> a qëllues
Robert S. P. Beekes ka sugjeruar një origjinë paragreke të emrit, bazuar ndër të tjera në bashkëjetesën e -λλ- dhe -λ- në gjuhën epike, e cila mund të përbëjë një fonemë të palatalizuar /ly/ në gjuhën origjinale
qëllój folje kalimtare; -óva, -úar
1. i bie dikujt a diçkaje (me dorë, me këmbë, me armë etj.); edhe folje jokalimtare; godas: e qëlloi me grusht (me shkelm, me pushkë); e qëlloi rrufeja. /Trungu & InforCulture.info
