Flija vazhdon me qenë një nga ushqimet e preferuara të shqiptarëve. Por ka diçka interesante në këtë fjalë. Pse shqiptarët e përdorin fjalën ‘fli’ për dy gjëra krejtësisht të ndryshme, për të shenjuar një lloj ushqimi dhe për të shenjuar një sakrificë të madhe, e cila ka të bëjë me dhënien e jetës për një qëllim të madh? Si mund të përfshihen këto dy kuptime, krejt të kundërta me njëra tjetrën, brenda të njëjtës fjalë? A mos kemi të bëjmë me një lajthitje semantike të shqipes?
Gottfried Schramm, historian gjerman, në librin e tij “Fillet e krishterimit shqiptar” thotë se dykuptimësia e fjalës shqipe “fli” është krejtësisht e kuptueshme, sepse ajo lidhet me liturgjinë kishtare, në të cilën përmes simbolikës së bukës së bekuar që u shpërndahet besimtarëve, përkujtohet flijimi(sakrifica) e Krishtit.
Edhe ky shembull na dëshmon për thesaret e rralla të lashtësisë që vazhdojnë të ruhen brenda gjuhës shqipe, kësaj gjuhe të vjetër sa vetë civilizimi njerëzor.
Marrë nga profili Blerim Latifi në FaceBook. /InforCulture.info
