Nga Shon Tomson
A keni dëgjuar ndonjëherë për Dr. Eduard Jenner? Duhet ta fiksoni këtë emër, sepse shanset janë që ju jeni gjallë sot falë këtij njeriu.
Në kohën e Eduardit, virusi Variola Vera (Lija e Keqe në gjuhën popullore) po bënte kërdinë, duke qenë përgjegjës për vdekjen e rreth 10% të popullsisë. Vetëm në Europë, vdisnin qindra mijëra njerëz çdo vit, edhe shumë prej atyre që mbijetonin, vuanin pasoja të rënda, si psh. humbjen e shikimit.
Shkenca s’kishte zbuluar ende sekretet e mikrobiologjisë, por kjo nuk e pengoi Jenner, i cili kuptoi që duhet të kishte një shpjegim pse vajzat që milnin lopët, nuk i zinte Lija e Keqe. Arsyeja ishte që këto vajza infektoheshin me lijën e lopëve (një lloj sëmundje jo e dëmshme për njerëzit) e cila u jepte imunitet edhe ndaj Lisë së Keqe.
Doktori në fjalë eksperimentoi me sukses, duke i dërguar një raport shoqatës shkencore në vitin 1797. Mirëpo, shoqata nuk e publikoi sepse mendonin që ai nuk kishte paraqitur shembuj të mjaftueshëm. Pa u mërzitur shumë, doktori iu përvesh punës, duke i zgjeruar kërkimet dhe në fund i botoi rezultatet me shpenzimet e veta! Nuk kaloi shumë kohë dhe metoda e tij e vaksinimit (e para në botë) filloi të praktikohej kudo.
Duke qenë se në atë periudhë mjekësia ishte një praktikë kryesisht private, Eduardi shfaqi fisnikëri të rrallë duke refuzuar mundësinë që të fitonte para nga zbulimi i tij, madje i vaksinonte falas të varfërit.
Thuhet se zbulimi i Eduard Jenner-i shpëtoi më shumë jetë njerëzish sesa puna e çdo individi tjetër gjatë historisë moderne. Mund të duket një pretendim bombastik për një doktor që punoi pothuajse gjithë jetën në një zonë rurale, por ka të ngjarë të jetë e vërtetë.
Dr Eduardi gëzoi një reputacion jo vetëm si doktor i mirë, por edhe si besimtar i përkushtuar, që reflektohej në sjelljen e tij.
Përveç kësaj, e lexonte rregullisht Biblën dhe fliste hapur për besimin te Zoti. Gjeti kohë edhe për të kryer studime të natyrës, për të cilën u zgjodh anëtar i shoqatës së famshme shkencore, Shoqata Mbretërore. Me një fjalë, e gjithë jeta e tij u karakterizua nga aktivitete që kryeshin me ndërgjegje të lartë.
Duhet theksuar që puna e vaksinimit kishte kundërshtarët e tij, si atëherë edhe sot, por Jenner, me besim te Zoti, e i bindur në saktësinë e studimeve të tij, qëndroi i fortë kundër të gjitha kritikave.
Ajo që të bën përshtypje gjithashtu, ishte moskokëçarja e këtij doktori anglez ndaj famës. Ai ngeli deri në fund një njeri i thjeshtë e i sinqertë. Filozofinë e jetës e përmblodhi duke shkruar se: “Aftësitë tona më të larta janë sensi i moralit, arsyetimi reflektues, dashamirësia ndaj krijesave të tjera dhe dashuria për personin hyjnor”.
A e dini se çfarë tha Dr. Eduard Jenner në fund të jetës së tij? I tha njërit prej shokëve: “Nuk çuditem që njerëzit nuk janë mirënjohës ndaj meje, por më bën përshtypje që nuk janë më shumë falënderues ndaj Zotit për të mirën që ai ka bërë nëpërmjet meje për njerëzimin.”
Në shekullin 19, u ngrit një statujë e Jenner në sheshin Trafalgar në mes të Londrës. Mirëpo, ushtarakët britanikë (me mbështetjen e shtypit) nuk u pajtuan me praninë e statujës në atë shesh, sepse e konsideronin si hapësirë ekskluzive për heronjtë e tyre. Si rrjedhojë, Jenner-in e spostuan në një park diku.
Mendim im? Do kishin bërë mirë ta linin statujën aty ku ishte, si shembull i mirë për brezat e ardhshëm. Ndërkohë, Dr. Eduardit nuk i bëri përshtypje fare kjo punë, se kishte vite që kishte mbyllur sytë. Kur themi se ‘i mbylli sytë’, jam i mendimit që shpirti i këtij shpëtimtari u ngjit pranë Shpëtimtarit që e frymëzoi, edhe pranë Perëndisë që i fali zgjuarsinë për t’i shërbyer njerëzimit. Kësaj i thonë të prehësh në paqe, apo jo?
