Në vitin 2020, rreth 340 mijë njerëz vdiqën nga kanceri i zorrës së trashë. Tani një trajtim i ri që jep shpresë për të mposhtur sëmundjen – dhe ndoshta edhe forma të tjera të kancerit – mund të jetë i disponueshëm brenda një viti.
Një provë e fundit, e kryer nga studiues në Qendrën e Kancerit Memorial Sloan Kettering dhe e botuar në New England Journal of Medicine më 5 qershor, dha rezultate që janë të padëgjuara: 14 nga 14 pacientë janë shëruar deri në dy vjet pas trajtimit. Katër të tjerë janë ende në trajtim.
Edhe më mirë, ilaçi, dotarlimab, nuk ka shfaqur asnjë efekt anësor ose anë negative – ndryshe nga trajtimet e tjera, shkruan nypost.
“Rrezatimi është efektiv në eliminimin e tumorit, por ndikon negativisht te pacienti. Deri në 30 për qind e atyre që i nënshtrohen operacionit kanë nevojë për çanta kolostomie”, tha Dr. Andrea Cercek, onkologe në Sloan Kettering dhe bashkautore e studimit. “(Rrezatimi) gjithashtu mund të rezultojë në mosfunksionim seksual. Ata përmirësohen, por funksionalisht nuk janë të njëjtë”, shtoi ajo.
Por Dr. Siddhartha Mukherjee, një biologe, mjeke dhe autore e “Perandori i të gjitha sëmundjeve: Një biografi e kancerit”, fitues i çmimit Pulitzer, paralajmëron se mund të jetë shumë herët për të “ngritur dolli me shampanjë”.
“Unë u gëzova që ky ilaç ka një shkallë kaq të jashtëzakonshme reagimi”, tha Mukherjee për The Post. “Do të doja ta shihja këso rezultatesh edhe në një test më të madh. Është lloji i rezultatit që i bën njerëzit në fushën tonë të emocionuar, por edhe të shqetësuar”, deklaroi mjeku.
Ai paralajmëroi gjithashtu se trajtimi, i cili ai beson se mund të përdoret gjerësisht brenda një viti, ishte në shënjestër për një popullatë shumë specifike.
“Pacientët [në studim] u përzgjodhën me kujdes dhe kanë të bëjnë me një formë specifike të kancerit që është i ndjeshëm ndaj këtij mjekimi”, tha Mukherjee.
Sipas Cercek, të 18 rastet studimore kishin një formë të kancerit të zorrës së trashë, në të cilën një mutacion i gjenit pengon qelizat e tyre të riparojnë dëmtimin e ADN-së.
Cercek tha se vetëm 5 deri në 10 për qind e njerëzve me kancer të zorrës së trashë e kanë këtë gjen – i cili keqfunksionon në atë që nuk bën mirë për t’u fshehur nga mjekimi. Si rezultat, ilaçi, i cili forcon sistemin imunitar, është shumë efektiv.
“Kanceri i stomakut, pankreasit dhe i fshikëzës ka qeliza me ato keqfunksionime në përqindje të ngjashme”, tha ajo duke shtuar se “mund të funksionojë edhe në to. Plani ynë është të zgjerohemi dhe të shohim nëse do të ndodhë. Mendoj se ka shumë gjasa”.
Mukherjee tha se lloji i ilaçit të përdorur në studim, i njohur si një frenues i pikës së kontrollit, nuk është i ri – frenuesit e pikave të kontrollit kanë ekzistuar që nga viti 2014 dhe parandalojnë qelizat e kancerit të fshihen nga sistemi imunitar – por caktimi i përzgjedhur i pacientëve është mahnitës.
“Shumë prova kanë treguar shkallën e përgjigjes te pacientët që përdorin këtë familje të barnave, por unë nuk kam parë një normë përgjigjeje 100 për qind”, tha ai. “Ajo rinovon idenë e përdorimit të kësaj familje të barnave në kancere të tjera. Potenciali që ai të punojë me kancere të tjera në këtë shkallë reagimi është shumë emocionues”.
Pjesëmarrësja në test, Sascha Roth ishte disa ditë larg kontrollit në Qendrën Mjekësore të Universitetit Georgetown për raunde kimioterapie – trajtime që rrallëherë funksionojnë kundër qelizave të mutuara të kancerit të zorrës së trashë – kur ajo shkoi te Sloan Kettering për një mendim tjetër.
“Ata po kalonin nëpër analiza të ndryshme me FDA-në për miratim përfundimtar [për të kryer prova]”, tha Roth, tani 41 vjeç, për The Post. “Më pas më thanë se do të isha një rast i përkryer për trajtimin. Dy muaj më vonë, në dhjetor 2019, po trajtohesha”.
Trajtimi përfshinte një infuzion 60-minutësh të dotarlimab çdo tre javë, për gjithsej nëntë doza. Roth tha se ajo nuk ndjeu asnjë efekt anësor dhe shpresonte për më të mirën.
“Pas një muaji e gjysmë të parë, biopsitë treguan se kanceri po eliminohej. Thjesht u shkri”, tha ajo. “Pas gjashtë muajsh, Dr. Cercek më telefonoi dhe më pyeti nëse isha ulur. Ajo po shikonte një skanim dhe më tha se nuk ka absolutisht kancer. Nuk qava kur mora vesh lajmin. Sinqerisht, u trondita. Por unë u hodha lart e poshtë”.
Për sa i përket asaj që do të ndodhë më pas, tha Cercek, “Ne fokusohemi në kancerin e zorrës së trashë, sigurohemi që mund ta aprovojmë këtë dhe të vazhdojmë me përpjekjet për të zgjidhur tumoret e tjera. Ne gjithashtu duhet të kuptojmë se çfarë i lidh ata me këto tumore dhe mjediset në të cilat ata jetojnë, që i bën ata kaq të ndjeshëm ndaj terapisë”.
Duke parashikuar që kërkuesit në mbarë botën do të punojnë për të, ajo tha, “Unë mendoj se do të jetë gjuetia e radhës për thesarin e ardhshëm të mjekësisë”
