Kadri Zahit Bistrica u lind në vitin 1880, në fshatin Bistricë. Rrjedh nga familje e varfër, por bujare, e shquar pë mikpritje e dashuri ndaj vendit. Që nga mosha 20 vjeçare mori pjesë në kuvendet e burrave të Shalës së Bajgorës, ku bëheshin pajtimet e gjaqeve e ngatërresave. Në shtator të vitit 1941, u zgjodh udhëneqës i forcave vullnetare. U vra në Sllatinë më 15 tetor 1941, në luftë kundër forcave çetnike.
U varros në Bistricë. Shkolla fillore në Bistricë mban emrin e tij.
Lufta e Cerajës dhe Sllatinës
Çetnikët të udhëhequr nga Mashan Gjuriç, Zhika Markoviç, dhe djali i Vojsllav Llukaçeviçit Milani, si dhe komandanti çetnik Vojsllav Llukaçeviç, u angazhuan për spastrimin etnike të kësaj pjesë të Kosovës dhe kishin për qëllim të okuponin edhe pjesë tjera të Kosovës. Në gushtë të viti 1941 ata ishin përgatitur të hyjnë në fshatin Cerajë dhe ta djegun e shkatërronjë dhe popullatën e saj ta masakrojnë. Mirëpo forcat vullnetare të qëndresës të udhëhequra nga Ahmet Selaci dhe Xhandarmëria e Shalës dhe Mitrovicës i ndërpren sulmet e tyre dhe arritën t’i dëbojne çetnikët nga Ceraja në drejtim të Rashkës. Aty ishte zhvilluar një luftë e përgjakshme dhe kishte të vrarë nga të dya palët, por çetnikët u larguan me humbje tepër të mëdha, por në po të njejtën kohë çetnikët kishin sulmuar edhe Sllatinën.
Këtu në krye të forcave shqiptare ishte Kadri Bistrica me Rexhep e Rifat Dedinë, të cilët qëndruan dhe luftuan me trimëri të jashtëzakonshme dhe i’u bën ballë çetnikve duke iu shkaktuar humbje te mëdha dhe duke mos i’u lejuar të depërtonin mbrenda kufirit të Kosovës. Edhe pse çetnikët ishin mbi 500 veta dhe të armatosur me armatim të rënd, ata nuk arritën kurrësesi ta thyenin qëndrësen heroike të vullnetarëve shqiptarë. Çetniku Mashan Gjuriç duke parë se pësonte humbje të mëdha, kërkoi nga Kadri Bistrica që të dal në dyluftim.Sipas tregimeve popullore të përcjellura ndër breza, por edhe sipas këngëve folklorike që këndoheshin nga rapsod popullor për Kadri Bistricën thuhej se, Kadri Bistrica i kishte dal në dyluftim dhe kishte fituar.Kadri Bistrica u bënte rezistencë vetë i treti me Rifat Sadikun e Dedisë, sepse disa bashkëluftëtarë ( Miran Hajra-Batahir, Shaban Ofçari, Man Beqiri- Vllahia, Feriz Maxhera, Jahir Bistrica) i’u kishin vra duke luftuar, ndërsa Miran Hajren që ishte djal hastreti e kishte urdhëruar që ta kaloj Ibrin e të kthehet në shtëpi, sepse i’u mungonte edhe muncioni, kurse ata kishin vendosur të qëndrojnë duke luftuar gjer në fishekun e fundit.
Të vetngujar në stacionin e trenit iu shkaktonin vazhdimisht humbje çetnikve të Zhika Markoviçit dhe Tomash Gjuniçit famkeq. Këta të fundit ishin betuar para kryeçetnikut Drazha Mihajloviç se do ta pushtojnë Shalën, dhe do të pinë gjak të shqiptarëve dhe t’i masakrojnë të gjithë.
