Rreth 300,000 hebrenj u dëbuan nga Spanja 531 vjet më parë më 2 gusht 1492.
BAJAZIDI I DYTË DËRGOI ANIJE NË SPANJË
Falë Bajazidit të Dytë që dërgoi anijet e marinës perandorake në Spanjë, rreth 150 mijë hebrenj që erdhën të sigurt në tokat osmane u vendosën në qytete si Selaniku, Izmiri, Stambolli, Edreneje, Yenişehir (Larisa) dhe Safed afër Damaskut.
Pas kësaj, hebrenjtë nga Spanja filluan të quheshin Sefardi (Sefardim, emri në hebraisht i Spanjës).
MBRETËRIA E SPANJËS IU DHA JUDENJVE KATËR MUAJ KOHË
Pas pushtimit të Sulltanatit të Granadës, shtetit të fundit Andaluzian, mbretëria spanjolle u dha 4 muaj kohë hebrenjve që të largoheshin nga vendi, me dekretin e quajtur Dekreti Alhambra, i botuar më 31 mars 1492.
Ndër vendet ku emigruan hebrenjtë pas mërgimit ishin Portugalia dhe Afrika e Veriut, si dhe tokat osmane.