Nga historia e shkollave tona të moçme: Amza (Regjistri) e Shkollës Arbërore të Venedikut i vitive 1442-1780 është një burim origjinal me një vëllim prej 132 fletësh, i cili gjendet në Archivio di Stato di Venezia (Arkivi Shtetëror i Venedikut). Një kopje e paplotë ruhet sot në Bibliotekën Kombëtare Marciana po ashtu në Venedik!
Dihet se marrëdhëniet arbërore-venedikase janë të njohur të paktën që në shekullin XI. Prej kësaj kohe dhe veçanërisht nga fillimi i shekullit XIV, Republika e Venedikut, duke pasur një fuqi shtetërore, ekonomike dhe duke zotëruar pothuajse të gjithë bregdetin lindor të Adriatikut dhe pjesën më të madhe të ishujve bizantinë, duke përfshirë disa qytete bregdetare të Arbërisë, qendra e saj ishte bërë jo vetëm një vendtakim për shumë emigrantë, por edhe një mënyrë për të afirmuar kulturën e tyre në kulturën e Rilindjes Europiane. Së këtejmi, sipas mërgimtarëve të vendosur këtu, filluan të quheshin edhe rrugët e qytetit. Në këtë kuadër, sipas komunitetit të arbëror, i cili shpërndahej në zona si Castello, San Croce, San Polo, Cannaregio dhe San Marco, gjashtë rrugët u quajtën Calle degli Albanesi. Në zonën e San Markos janë vendosur edhe toponime të lidhura me familjen bujare Zguri, e cila u vendos këtu që nga fillimi i shekullit XIV. Pallati i tyre ndodhet në sheshin Saint Maurit (Campo San Maurizio), shumë pranë godinës së Shkollës Arbërore. Përballë këtij pallati, në të njëjtin shesh, ngjitur me shkollën në fjalë, ndodhet Palazzo Molin, në pronësi të Gjergj Kastrioti-Skënderbeut, që ia dha Republika me rastin e shpalljes qytetar nderi të Venedikut!
