Shumë ngjarje shpesh injorohen nga autorët e librave historike. Sigurisht, për këtë nuk mund t’i fajësojmë autorët, pasi nuk duhet të jetë e lehtë të përmblidhen mijëvjeçarë betejash, luftërash dhe betejash politike.
Prandaj, duhet bërë disa zgjedhje se çfarë të përfshihet ose përjashtohet nga librat e historisë.
Ernst Kaltenbrunner
Kjo histori kishte filluar shumë kohë përpara se të ndodhin ngjarjet kryesore. Më 12 mars 1938, në orën 3 të mëngjesit, Heinrich Himmler mbërriti në Aspern, aeroportin e Vjenës.
Kaltenbrunner u bë pjesë e Partisë Nacional-Socialiste dhe më pas u bë Drejtor i Zyrës së Sigurisë kryesore të Rajhut në janar 1943, pas vdekjes së Heydrich.
Detyra e tij ishte të ishte në krye të aktiviteteve të policisë sekrete duke luftuar kundër të gjithë “armiqve të Rajhut” brenda dhe jashtë kufijve të Gjermanisë naziste.
Pas betejës së Stalingradit, Forcat Aleate ishin gati të fillonin kundërsulmimin e tyre kundër Fuqive të Boshtit. Në veçanti, disfatat e Hitlerit në Stalingrad dhe Kursk (verë 1943) dhe fitorja e mëparshme amerikane kundër Japonisë në Betejën e Midway-it e bënë Hitlerin të kuptonte se ai nuk mund të mbështetej më në forcën e tij dërrmuese ushtarake, raporton abcnews.al.
Herët a vonë, udhëheqësit nazistë menduan se Forcat Aleate do të hynin në Europë. Sapo e kuptuan këtë, nazistët filluan të mendonin për ta çuar konfliktin në një tjetër rrugë.
Kjo nënkuptonte vrasjen e: Roosevelt, Churchill dhe Stalin.
Nuk ka shumë dokumente për këtë ngjarje; prandaj është mjaft e vështirë të shpjegohet në mënyrë të saktë. Gjithçka filloi kur inteligjenca ushtarake gjermane zbuloi se një konferencë e madhe do të mbahej në Teheran në mes të tetorit 1943.
Bazuar në këtë informacion, Hitleri miratoi planifikimin e një operacioni për të shkuar atje dhe për të vrarë kundërshtarët e tij kryesorë. Operacioni do të udhëhiqej nga Zyra e Sigurisë së Rajhut dhe, si rrjedhim, nga shefi i saj, Ernst Kaltenbrunner.
Kaltenbrunner planifikoi të përdorte agjentë fashistë për të marrë pjesë në konferencë dhe për të vrarë tre udhëheqësit. Operacioni u quajt Weitsprung; Kërcim së gjati. Operacioni do të drejtohej nga Otto Skorzeny, nënkolonel në Waffen-SS.
Skorzeny ishte gjithashtu njeriu që udhëhoqi misionin e shpëtimit që liroi Benito Musolinin më 12 shtator 1943.
Dështimi i planit
Gevork Vartanian, një spiun sovjetik 19- vjeç, kishte rekrutuar një njësi të vogël agjentësh në Iran. Ekipi i Vartanian kishte parashikuar çdo lëvizje gjermane dhe gjithashtu gjeti vendin se ku do të uleshin gjashtë operatorët nazistë.
Ekipi i Vartanianit ia doli t’i ndalonte sapo mbërritën në Teheran. Me ndihmën e forcave britanike, sovjetikët zbuluan strehën e nazistëve, raporton abcnews.al.
Vartanian ishte në gjendje të përgjonte dhe dekodonte komunikimin midis komplotuesve dhe mësoi se nazistët kishin plane për një komande të dytë, të udhëhequr nga Skorzeny, për sulmin aktual ndaj “Tre të Mëdhenjve”.
Kur plani ishte gati të zbatohej, një operator gjerman kuptoi se linjat e radios që përdoreshin për komunikimin nga Teherani në Berlin po përgjoheshin. Edhe pse ka disa dyshime për ekzistencën e operacionit “Kërcim së gjati”, ka ende disa prova të rëndësishme për realitetin e tij.
Më e rëndësishmja vjen nga vetë Skorzeny, i cili, në vitin 1966, për herë të parë konfirmoi se ishte trajnuar për të vrarë Roosevelt, Churchill dhe Stalin.
