Kënga e rrallë luf.tarake ilire në librin francez te vitit 1888.
Në librin e autorit dhe kryemurgut francez, Pierre Bauron, me titullin “Les Rives Illyriennes – Brigjet Ilire”, botuar në Paris në vitin 1888, gjejmë, në faqen e tij të 350, një këngë të rrallë luf.ta.rake ilire. Kënga vë në dukje tri.mërinë e paraardhësve tanë, dashurinë për atdheun dhe në një farë mënyre dëshmon se kemi qenë gjithnjë një popull paqësor me fqinjët, se u jemi përgjigjur si kurdoherë su.lme.ve, por kurrë nuk kemi sul.muar të parët.
Nga: Aurenc Bebja
Ja kënga në vijim: “Vëllezër, përpara, përpara, luft.ëtarë, Këmbësoria e djem mbi kuajt tuaj të fortë! Të mpre.him kosat, të mpre.him shpa.tat! Të shp.orrim armikun nga këto toka! Që secili prej nesh t’i këndojë një këngë Atdheut të heronjve! Me kosë të vra.sim këtë gra.bitës, Mjaft arr.ogant për të sun.duar racën e shtëpitë tona! Oh ! Le të rrë.zohen duke u çarë prej qindra rru.feshë Këta të pa.besë që shkelin të drejtat tona! Që secili…(Refren) Nëse bi.sha çel kth.etrat e saj, Iliri me gru.sht e sht.rin për tokë ; Nëse gjarpëri krenar e ngrenë kokën ndaj tij, Iliri, këmbëzbathur, e sh.kel. Që secili…(Refren) Kur era e veriut, e tër.buar, Copëton lisin e vjetër, Zemra shtendoset në gjo.ksin tonë! Ne jemi Ilirët, vëllezër të dashur! Që secili…(Refren) Kur dridhen skajet e botes..
Kur shkën.dijat e rrufesë vallëzojnë në qiell, Dhe kur toka hap barkun e saj, Iliri i lumtur këndon këngën e lu.ftës. Që secili…(Refren) Iliri, të huajin e sul.mon me thikë, Vetëm kur duhet të mbr.ojë vëllaun e tij! Kurrë frika nuk ia ul kokën, Dhe sikur bota të copëtohet, ai mbetet gjak.ftohtë! Që secili prej nesh t’i këndojë një këngë Atdheut të heronjëve”
