ADOLF SHVJEDÇIKOV: “ROZAFËS SHEKULLORE”
Cili është poeti rus, që ka shkruar për Shkodrën e shkodranët? Adolf Shvjedçikov është “Bashkëpunëtor i vjetër shkencor“ në Institutin e Kimisë Fizike të Akademisë së Shkencave në Moskë. Shef i Departamentit të Kimisë në korporatën “ Pulsatron Technology Corporation” në Los Anxhelos, Kaliforni.
Shvjedçikov ka të botuara mbi 150 kumtesa shkencore dhe mbi 500 poezi në në revista poetike të vendeve të ndryshme, si: Rusi, SHBA, Brazil, Indi, Kinë, Kore, Japoni, Itali, Francë, maltë, Spanjë, Shqipëri, Rumani, Greqi, Angli dhe Australi vjershat e tij janë përkthyer në Anglisht, Italisht, Spanjisht, Portugisht, Greqisht, Frënisht, Kinezçe, Japonisht, Gjermanisht, Shqip, Rumanisht dhe Hindu.
Ka përkthyer në rusisht shumë poetë modernë të ditëve të sotme, si nga SHBA, Anglia, Brazili, Taivani, Italia, India, Australia, Kina, Japonia dhe Shqipëria. Ai është fituesi i çmimit “Michael Masdhusudhan Academy”, në vitin 2004 në Kalkuta, Indi. Adolf Shvedçikov mban titullin “Poet i Meritur Ndërkombtar“.
Adolf Shvjedçikov, me shpirtin e një poeti, e kishte të pamundur të mos miqësohetj me shqiptarët. Një miqësi që lindi e bukur dhe ka heshtur për çudinë e gjiganit rus të poezisë, i cili nuk i kishte shkëputur kontaktet me vendin tonë. Disa poezi të tijat janë botuar në “Obelisk”.
Shvjedçikov, në Tiranë është përfaqësuar nga një koleksion i madh dhe i zgjedhur me poezitë e tij, përkthyer në anglisht nga vetë ai. Nga ana tjetër, ai ka rënë në kontakt me poezi të zgjedhura nga ndonjë autor shqiptar, një pjesë të të cilave, ai i ka përkthyer me inisiativën e tij në gjuhën ruse.
Tanimë poeti rus, për trurin e të cilit ka nevojë gjashtë muaj në vit Klifornia dhe gjashtë të tjera Moska është i njohur edhe në gjuhën shqipe para shqiptarëve.
Veç Pushkinit, Lermontovit, Eseninit apo Majakovskit, tanimë në Shqipëri njihet edhe poezia e sotme ruse. Po shkëpusim një prej pozive të tij, kushtuar popullit të Shkodrës:
SHKODRANËVE GAZMORË TË MËNGJESEVE GAZMORE
I dhashë vetes zemër, s’ka gjë, more djalë
Tëra ç’ke për t’thënë, s’thuhen me dy fjalë
Shokëve të poetit, zemërtrëndafilit
Prej larg ia shtërngoj fort dorën secilit
Gjuh’n e dilomatëve unë s’e kam qejf hiç
A më pranoni vëlla, t’u bëhem, o miq?
Të llafos me ju, të qeshe e të luaj
Në krye të trapezës – veç Fetahu juaj
Në “klubin e natës” në darkë tër çeta
Jo raki me u dehë, por veç barcoleta
Që i tregon bukur mu si padishah
Mjeshtri i lezetit, i madhi Fetah…
Të dashur shqiptarë, shkrimtarë e poetë
Kaq mirë pranë jush, kurr s’jam ndjerë në jetë
Si zog zemra ime po shkon mbi oqean
Te Tirana e bukur, vëllezërit shkodranë
Zemra e Adolfit, më shpejt se rrufeja
Nesër në mëngjes, është te kafeneja
Të pijnë ç’të duan, vëllaznit, sa të çelë sabahu
Për dollarë – kam unë, sa për lekë – Fetahu
Më mirë po pijmë nga një kafe të fortë
Shpejteshpejt e hamë nga një copë tortë
Mandej ndër vetura shoqëria gazmore
Një vizitë së shtrenjtës, “Rozafës” shekullore
Çfar të shohë atje Shvedçikovi juaj
Si vargan florinjësh në zemër do t’ ruaj. /Konica.al /InforCulture.info
