Mathieu AREF / Aref Mati
- Doktor në Histori dhe Qytetërim të Antikitetit
- Këtu nuk keni përçartje personale, diletentizëm apo romantizëm, por një studim
serioz të shkurtër ndaj « Ilirët » i bërë në formë të përshtatshme dhe të duhur : çfarë
thëm këtu janë përfundimet e të gjitha studimet e mia të analizuara hollësisht nga të
gjitha këndvështrimet, duke përfshirë të gjitha vérifikimet, kontrollet, ballafaqimet
dhe referencat e mundshme të afatit kohor dhe shkrimeve të autorëve të lashtë
arkaikë, klasikë dhe helenistikë, shumica e të cilëve janë shumë më të besueshëm se
shkrimet e autorëve modernë që përserisën shpeshherë çfarë kanë shkruar
historianët modern të tjerë që i kanë paraprirë që janë me pak vlerë në krahasim me
historianët e lashtë që ishin më të afërt historisë së lashtë se ata. Puna ime, pra,
konsistonte në identifikimin e shkrimeve më të zbatueshme, sado të pakta, me qëllim
që të mos kisha marrë rrugën e gabuar dhe mbi të gjitha të kryeja analiza, krahasime
dhe ballafaqime të miratuara midis teksteve të studiuara si dhe kontrolle të
ndryshme të kryqëzuara, lexime midis rreshtave dhe kuptimin të çfarë është thënë
me nënkuptime apo tinëzisht, etj. E gjithë kjo për të sqaruar Historinë e paqartë të
atyre që Helenët dhe Romakët i quajnin « Ilirë », sepse kur Helenët (duke mos ditur
të bëjnë dallimin midis gjuheve apo grupet etnike) i pyetën “kush jeni ju”, të cilëve
ata u përgjigjën : « një popull i lirë dhe i pavarur ». Kjo nuk është për t’u habitur,
sepse në atë kohë nuk kishte shtet, as federatë, as bashkim kombëtar por një mori
principatash dhe nganjëherë mbretërie fisesh pellazge (jo të bashkuar) të shpërndara
në hapësirën e tyre të gjërë në juglindjën të Evropës : ndjenja fisnore mbizotëronte
mbi ndjenjën kombëtare apo atdhetare.
Këtu do të citoj të njëjtën ngjarje që ka ndodhur në vendet shqipfolëse jashtë
Shqipërisë në fillim të shekullit të 20-të. Kur të mëdhenjtë të asaj bote po bënin shiun
dhe motin e mirë në atë kohë, ata kishin vendosur në vitin 1913 të krijonin një
“komision kontrolli” për të ditur origjinën e popujve të rajonit aktual të Kosovës dhe
Maqedonisë : hetuesit e këtij komisioni u bënë pyetjen e mëposhtme « kush jeni ju » ?
Shumica u përgjigjën « Turk elhamdullah » ! « Myslimanët » e rajoneve të pushtuara
nga Osmanët quheshin edhe “turq” por në kuptimin “mysliman”. Ja ku, shpesh, na
ka çuar anafalbetizmi dhe ndonjëherë mungesa e patriotizmit : në humbjen e
Kosovës dhe Maqedonisë. Këta Shqiptarë, në vend që të mendojnë për « atdheun dhe
origjinën e tyre », më tepër kanë menduar për « fenë » ! Veç kësaj, nana ime më tha
një ditë se në kohën e saj ekzistonte kjo shprehje në shqip : « a je turk, a je kaurr »
dmth « ai-je mysliman a krishter » ! Është rezultat i pushtimit dhe shtypjes islamimoosmane 500 vjeçare (Turqia kishte në dorë në ato kohë « kalifatin e gjithë botës
myslimane » !). Këto janë pasojat e pushtimit dhe shtypjes 500 vjeçare !
2
Po ju informoj se nuk ka pasur kurrë një popull ILIR si i tillë dhe as një komb ilir. Ja
pse Hegjemonia e Pellazgëve u shkatërrua pak nga pak pas pushtimit helen të
Pellazgjisë e cila u pushtua përfundimisht nga strategu athinas Miltiades (-540-489
p.e.s.) gjatë pushtimit të bastionit të fundit të Pellazgëve : ishujt Lesbos dhe Imbros.
Pas integrimit dhe asimilimit të Pellazgëve (që ishin bërë dygjuhësh) në Hellas dhe
pas pushtimit të ishujve Lesbos dhe Imbros në -499 (bastioni i fundit) emri i
Pellazgëve filloi të shuhej dalëngadalë. Që atëherë, një pjesë e Pellazgëve u integrua
dhe u asimilua në kontekstin e ri politiko-shoqëror të pushtuesve të rinj helenë.
Por pjesa më e madhe e këtij populli pellazg u bashkua me të afërmit e tij të përbërë
nga shumë fise : çdo shef ose kryetar « fisi » u bë « princ ose mbret » i këtij fisi, siç,
për shembull, për Enkeletë, kreu i këtij fisi u bë « princi ose mbret i Enkelesë » dhe jo
“Princ ose mbret i Ilirëve” ose Ilirisë ! Ishin fillimisht Helenët dhe më pas Romakët që
e quajtën këtë popull i veriut të Hellas-it « popull i lirë dhe i pavarur », i cili popull
Pellazg u strehua me të afërmit e tij : « fiset pellazge në veri » të Hellasit (fjala
“Greqi” e përdorur vetëm nga “të huajt” nuk ekzistonte në kohën e autorëve të parë
klasikë…kjo u shfaq vetëm në kohën e Aristotelit, -384 – 322). Në të vërtetë, këta
autorë antikë (të cilët nuk mund të dallonin as gjuhën e tyre, as grupin e tyre etnik) i
konsideronin si barbarë « », një fjalë që do të thoshte, në atë kohë, « ata që nuk flisnin
greqisht ». Por ky popull pellazg iki në veri të Hellasit për të shmangur « shtypjen
dhe skllavërinë » të Heleneve duke thënë atyre që donin të dëgjojnë « ne jemi një
popull i lirë dhe i pavarur ». Pellazgët që ende mbetin « dygjuhësh » në Hellas
konfirmuan Heleneve këtë shprehje e cila u adoptua unanimisht nga Helenët dhe
nga Romakët dhe … e gjithë bota pastaj !
Kështu ndër autorët e lashtë Hekateu i Miletit (-550-476) dhe Herodoti -480-425() i
quajtin « popull i lirë » dhe kështu u shfaq etnonimi « Ilir » që nuk kishte ekzistuar
kurrë më parë ! Më në fund, emri « Ilirë » është bërë etnonim tek të huajt, ndërsa ky
emër nuk ka ekzistuar kurrë si etnonim tek Pellazgët. Edhe sot në Greqi, për
krahasim, banorët quhen « helenë » dhe jo grekë ! Më në fund në Iliadë emri « Ilir »
nuk përmendet kurrë në « katalogun i anijeve trojane » (Iliada II – 816-877) dhe ai u
shfaq vetëm pas epokës VII / VI para para erës sonë dhe u shfaq vetëm me një farë
frekuencë që nga koha e Pindarit (-518-438 para erës sonë) sipas disa autorëve antikë
të periudhës helenistike. Kanë qenë kryesisht Romakët që e kanë përhapur këtë emër
« Ilirë » pas pushtimit të asaj që ata e quajtën « provincë e Ilirisë » në -168 p.e.s. Që
atëherë ata hartuan një hartë që përcaktonte kufijtë e një « province romake » të
quajtur « Illyria proprie dicti » (nga Istria deri në Epir dhe nga Adriatiki diri ne
Maqedoninë e some). Ndërsa në realitet fiset pellazge zinin një territor që shtrihej
nga të dy brigjet e Danubit (Istros = i shtri » në shqip dmth i gjërë…kështu është
Danubi) deri në Greqi dhe nga Adriatiku deri në Detin e Zi. Nëse dalëm nga ky
model apo këtë skemë, do largohemi krejtësisht nga realiteti dhe do ushqejmë të
gjitha llojet e konfuzionit, paqartësive, gënjeshtrave, papërshtatshmërisëve,
gabimeve apo manipulimeve.
Nga ky rast populli i kësaj province u quajt « Ilir » : Romakët janë fajtorët të kësaj
ngatërrese si edhe ngatërresën ku e kanë quajtur Heladën « Greqi ». Ndërsa fiset
3
pellazge zinin një territor (shumë më i gjërë se ajo provincë e krijuar nga Romakët) që
varionte nga të dy brigjet e Danubit deri në Greqi dhe nga Adriatiku deri në Detin e
Zi. Ky ishte copëtimi më i madh të trojave Pellazge i kryer nga Romakët pas
pushtimit të Pelazgjisë nga Helenët. Mendoj se duke dalë nga ky model apo skemë
largohemi plotësisht nga realiteti « historik » dhe ushqejmë çdo lloj konfuzioni,
paqartësie, gënjeshtrash, papërshtatshmërie, gabimesh apo manipulimesh… ku është
bërë gjithçka për të zhdukur nga historia qytetërimin pellazg për ta përvetësuar,
modifikuar dhe manipuluar më mirë.
Studimet e mia marrin parasysh edhe çështjet kronologjike : shumica e datave “para”
Lojërave Olimpike janë praktikisht të gabuara për shkak të mungesës së arkiveve në
atë kohë. Kjo është arsyeja pse autorët modernë u mbështetën ndajtë të gjitha llojrat e
supozimeve dhe hipotezave tendencioze apo torolloze. Por që nga shekulli III para
erës sonë (aq pas autorëve arkaikë dhe klasikë) matematikani Eratosthenes (-278-197
p.e.s.) kishte dekretuar pa asnjë provë apo argument bindës se “Lufta e Trojës” kishte
ndodhur midis -1194 dhe -1184 p.e.s. ! Ndersa të gjithë autorët antikë nuk dinin
ndonjë datë të saktë për këtë luftë dhe aq më pak atë të Eratosthenes, një autor më i
vonshëm. Kështu autorët modernë (gjithmonë ata) e kanë adoptuar menjëherë (pa
reflektime paraprake, as studime dhe kërkime të sakta) verbërisht këtë datë
(historianë, arkeologë dhe gjuhëtarë…). Kjo është arsyeja pse të gjitha datat e
Antikitetit të Lartë janë të dyshimtë apo edhe të rreme. Por kronologët modernë kanë
vërejtur se datat pas Lojërave Olimpike janë të pasakta, por jo të gabuara, pasi
shumica e datave pas krjimit të Olimpiadës kanë rënë për rreth 60 vjet. Për shembull,
për Lojërat Olimpike, data e përshtatshme është -776 – 60 = -« 716 ».
Le të kthehemi tek ata që janë quajtur ilirë që janë promotorët e vërtetë të epokës së
Hekurit në Evropë (Hallstatt në Austri dhe La Tène në Zvicër). Ja një shembull i
prekshëm i faktit të mosnjohjes së rolit të rëndësishëm që luajtën Pellazgët në
shfaqjen e qytetërimit helen ose të faktit që askush nuk mendoi për të pas zhdukjes së
“emrit” të tyre (jo të « popullit » dhe fiset e tij të shumtë). Gjithçka që i përketëte pas
fshirjes së emrit të Pellazgëve pak nga pak (i vetmi “qytetërim parahelen” i njohur
nga autorët e lashtë) iu atribuua automatikisht Ilirëve “emri” që nuk është gjë tjetër
veçse një homonim i « Pellazgëve » siç shpjegova në një paragraftë mëparshëm. Ja se
si Shqiptarët e papërgjegjshëm, onjorant apo të nënshtruar ideologjikisht apo
politikisht, si dhe disa keqdashës të huaj, kundërshtarë apo armiq të grupit etnik
pellazgo-shqiptar kanë bërë gjithçka për të ndarë « Pellazgët nga Ilirët » ! Sot kemi
një shembull të qartë : Akademia e Tiranës nuk i njeh Pellazgët si paraardhës të
Shqiptarëve por njeh vetëm Ilirët !! Kjo është arsyeja pse, në përgjithësi (sepse ka
shumë ankesa të tjera për të shtuar), historia e lashtësisë së Evropës Juglindore është
humbur për më shumë se 2000 vjet në shumë pista të rreme dhe që na çojnë në një
qorrsokak të pazgjidhshëm.
Ky tekst që keni në dorë nuk mjafton për të përmbledhur më tepër se 3000 faqe
daktilografike të gjithçkaje që kam shkruar deri tani. Përveç këtij « problemi ilir » ja
cilat janë ankesat kryesore që kam studiuar, analizuar tërësisht :
4
Pellazgët, pasardhësit e tyre, aleatët, historia, legjendat dhe gjuha e tyre.
Mikenasit dhe Lineari B nuk ishin me origjinë helene edhe pse Ventris dhe
Chadwick kishin dekretuar se ishte një « greqishte e lashtë », por ata nuk
realizuan se kjo greqishte e lashtë ishte veçse vetë pellazgjishtja e lashtë
meqenëse ishte shkruar në “Jonishtën” që do të thotë “pellazge” meqenëse
“Jonianët” ishin Pellazgë të mirëfilltë që u bënë helenë. Herodoti e vërteton
këtë dhe pohon, për më tepër, se Pellazgët ishin “barbarë” dmth nuk flisnin
greqisht (Herodoti, I, 56, 57, 58 – VII, 95) dhe se ata ua kishin transmetuar
gjuhën e tyre pushtuesve të rinj helenë. Si pra Hellenët mund te rrjedhnin nga
Pellazget nje popull barbar që nuk flet greqisht !!
Periudha e Errët (1200-800 pes) që mbeti e heshtur për katër shekuj. Në atë
kohë nuk kemi asnjë të dhënë që vërteton ekzistencën e Helenëve, asnjë. I
ashtuquajturi “qytetërim mikenas” nuk mund të jetë mikenas pasi asnjë autor
antik, pa përjashtim, nuk e ka cituar atë. Autorët e lashtë njihnin vetëm
banorët e “qytetit” të Mikenës. Për këta autorë të vetmit paraprirës të helenëve
ishin “Pellazgët” (jo stërgjyshërit e tyre) dhe jo mikenasit. Ishte
pseudoarkeologu (biznesmeni i pasur) Heinrich Schliemann (1822-1890) ai që
në fund të shekullit të sh. 19-të shpiku atë që quhet “qytetërimi mikenas”,
sepse ai, gjatë gërmimeve të tij, zbuloi në « qytetin Miken » në Argolis një
thesar të cilin ia atribuoi Agamemnonit !!
Lufta e Trojës e përvetësuar, modifikuar dhe manipuluar nga pushtuësit
Helen.
E ashtuquajtura « Lufta e Trojës » së bashku me Iliadën dhe Odisenë ishin
uzurpuar, përvetësuar, modifikuar dhe manipuluar nga pushtuësit Helen.
Helenët : pushtuës të huaj (feniko-asiro-egjiptianme). Një origjinë e vertetuar
nga Herodoti, autorët tragjik (Eskili, Sofokliu dhe Euripidi) si dhe Ksenofoni
dhe të tjerë. Kjo origjinë e huaj mbi të gjitha ishte fshehur nga Helenët e
vonshëm dhe disa autorë modernë dhe sot Grekët. Rastësisht gjithë kjo është
kaluar në heshtje dhe mbetet ende e tillë.
Homeri dhe (Iliada dhe Odisea) që janë poema epike të traditës gojore
pellazge.
ZEUSI ishte Pellag (Iliadë, XVI, 233/236)…pra nuk ishte helen ! Pitagora i
Samosit (Pellazg-Tirrhen-Etrusk sipas biografit të tij Porfiri) pohonte se emri i
Zeus-it në gjuhën e tij amtare ishte « Zan, Zani » (në ionishtën të kohës së tij si
edhe sot në gegënishtën dhe në toskërishtën « Zëri ») !
Kronologjia parahelene që përmbysi gabimisht të gjitha datat historike dhe
Arkeologjike të studimeve moderne.
Alfabeti “quhej fenikas”, por në fakt, sipas Diodorit të Siçilisë (Biblioteka
historike – III, 67 ; V, 74 et suite § V. 3. c. Cf.), ishin « Shkronja Pellazgjike » të
uzurpuar nga fenikasit në Kretë dhe të kthyer në Feniki (pasi i kishin atribuar
fjalë fenikase) dhe të rikthyër në Beotie në kohën e pushtuësit fenikas Kadmi
në Beoti, etj.
Helenët nuk përmenden në Iliadë në « Katalogun të anijeve » të akejve dhe
Danaenit…
Prandaj nuk kemi as të dhënën apo dëshminë më të vogël që vërteton
ekzistencën e Helenëve para shekullit të 8-të para erës sonë, veçanërisht para
5
dhe gjatë « katër shekujve të errët » (1200-800) ku nuk dimë absolutisht «
hiçgjë » apo më të voglin shënjë nga Henenët si dhe të ndonjë “qytetërim
mikenas” përveç atij të Pellazgëve, i cili, sipas të gjithë autorët e lashtë, është i
vetmi qytetërim i njohur që i ka paraprirë atij të pushtuesve helenë.
Kështu është bërë Historia e Greqisë ku çdo gjë ngatërrohet, bëhet e paqartë,
mashtruese (ndonjëherë nga padituria dhe shpesh me vetëdije) dhe manipulohet.
Morali i tekstit tim : ILIR = PELAZG, pa asnjë dyshim. Këtë tekst ia drejtoj edhe
Akademisë së Tiranës dhe Prishtinës : këta anëtarë të « Akademisë » nuk kanë bërë
dhe nuk bëjnë studime dhe kërkime personale të sakta dhe të gjërë, por rreshtohen
në mënyrë servile me ata të të tjerëve (autorë modernë që kanë marrë një rrugë të
gabuar në këtë temë) dhe kur nuk jeni dakord me ta, ju taksojnë me « diletantizëm,
fantazi, shovinizëm apo ekstravagancë » ! Një fjalë e urtë franceze thotë : « Kush
dëshiron të mbysi qenin e tij, e akuzon për tërbim » !
Të gjitha studimet dhe kërkimet e mia nuk i kam bërë për të kënaqur veten, apo egon
tim, apo për lavdinë time, por për një arsye të vetme : “për të rivendosur një të
vërtetë” të përbuzur dhe abuzuar për më shumë se 2300 vjet. Të gjitha këto i bëra për
të nxjerrë të dhënat më të vogla dhe dëshmitë më të vogël që sillnin ujë në mullirin
tim pellazg, por edhe për të hedhur një dritë të re mbi Pellazgët fillimisht mbi ata që
quheshin “Ilirë”, të cilët, në të vërtetë, nuk ishin gjë tjetër veçse PELASG, një popull i
flijuar në altarin e së Vërtetës që nga fundi i periudhës klasike deri më sot. Më në
fund ja një reflektim i mitilogut dhe arkeologut të shquar gjerman K.O. Müller (1797-
1840) në veprën e tij « Prolegomena » : « Sa më shumë inteligjenca të depërtojë në
historinë e Greqisë, aq më shumë vëmendja do t’i drejtohet elementit pellazg të
sakrifikuar deri tani ».
Së fundi, nuk mund ta mbyll këtë studim të shkurtër pa i dhënë një shenjë
Akademisë së Tiranës. Thashethemet apo gjuhët e nepërkës do të këndojnë në zemër
: Mathieu Aref hakmerret ndaj Akademisë së Tiranës se nuk i njeh « Pellazgët » si
paraardhës të Shqiptarëve por preferon padrejtësisht dhe pa prova e dëshmi të lashta
: « Ilirët » ! Por për fat të keq Akademia jeton në një planet tjetër : nuk e kuptoi se
Ilirët ishin thjesht pellazgë (të pa nënshtruar, as të asimiluar nga pushtuesit e rinj
Helenë nga gjetkë) të cilët pas pushtimit të Pellazgjisë iu bashkuan fiseve të të
afërmve të tyre në veri të Hellasit.
Akademia e Tiranës nuk e kuptoi ose nuk donte të kuptoje se Pellazgët,
Trojanët, Dardanët, Frigët, Thrakët, Peonët… midis 14 kontingjenteve të
katalogut të Trojanëve të Iliadës (Iliada II, 816-877) rrjedhnin nga e njejta
familje etnolinguistike. Në këtë katalog anijesh Ilirët nuk ishin cituar (sepse ky
emër ishte shumë i vonshëm) por ku ishin cituar Trojanët në vijën e parë me
Pellazgët (Iliada II, 816/877) pastaj fiset e tjera të të njëjtit grup etnik kundër
Akeasve dhe aleatëve të tyre !
Ajo nuk e kuptoi se gjitha këto fise pellazge, secili me emrin e vet, ishin pjesë e
të njëjtit grup etnolinguistik në gjithë hapësirën pellazge në juglindjën të
6
Evropës, Egjeut dhe në perendimin e Azisë Minore (e njëjta etni, e njëjta gjuhë,
i njëjti kult, të njëjtat legjenda, të njëjtat tradita)…!
Ajo ende nuk e ka kuptuar se « Jonët »…« të jonët »(shqip) ishin Pellazgë të
vërtetë (Hérodote, I, 56, 57, 58 – VII, 95) që u bënë dygjuhësh pas integrimit
dhe asimilimit të tyre në grupin e pushtuesve helenë !
Ajo ende nuk e ka kuptuar se « gjuha e Pellazgëve »… »gjuha e perëndive »,
meqë ishte « gjuha e Zeusit » (Iliada XVI, 233/236 ; I, 401, 406 ; II, 59 – 811 deri
815) është ende gjallë në « gegënishtën » e veriun dhe lindjën të Shqipërisë (ajo
mbijeton ende sot pavarësisht se është lënë mënjanë në vitin 1972 nga diktatori
Enver Hoxha) !
Ajo nuk e kuptoi se gjuha e sotme shqipe është një lloj fosili i gjallë që i ka
mbijetuar mijëvjeçarëve dhe as që “gegërishtja” është gjuha e Zeusit dhe e
Pellazgëve (Iliada XVI, 233/236 ; I, 401. , 406; II, 59 – 811 deri 815). Një gjuhë që
gjuhëtarët modernë nga fundi i shekullit të 19-të e deri më sot, të cilët, duke
mos gjetur ende gjuhën amtare të Evropës, shpikën një gjuhë virtuale e
quajtur “indo-evropiana” kur kishin edhe kanë në dorë gjuhën shqipe e cila,
që nga fillimet e gjuhësisë moderne, u shpall një “gjuhë e ndarë” midis gjuhëve
evropiane ! Kështu përfundoi ajo në dollapin e harresës së historisë. Ta zëmë
se këta gjuhëtarë zgjohen për të studiuar më mirë shqipen, si mund të kryejnë
punë të sakta, serioze dhe të besueshme pa iu referuar « gegënishtës » që,
fatkeqësisht, është përjashtuar i cili përjashtim ka amputuar gjuhën zyrtare
krijuar në 1972 elementin e saj më të lashtë dhe më të rëndësishëm për çdo
studim gjuhësor ?
Së fundi ajo nuk e kuptoi se Iliada dhe Odisea ishin poema epike nga “tradita
gojore parahelene e Pellazgëve”, pra jo Helene, dhe se shumica e
antroponimeve, etnonimeve, oronimeve, eponimeve, teonimeve e të tjerë dhe
shumë fjalë të Iliadës shpjegohen në gjuhën “gege” (dhe jo dialekt) që ishte
gjuha e « Zeusit pellazgjik » dhe « gjuhë e perëndive » (Iliada XVI, 233/236 ; I,
401, 406 ; II, 59 – 811 deri në 815). ), etj, etj…
Etj, sepse unë do të plotësoja shumë e shumë faqe për këtë temë të kësaj historie të
anashkaluar. Së fundi, mund të citoj edhe disa devijime të tjera. Një nga anëtarët e
kësaj Akademie të Tiranës kishte marrë pjesë, « pa lexuar librin tim », në programin e
Top Channel në vitin 2007 ku isha i ftuari kryesor (gjatë promovimit të librit tim të
parë « Shqipëria – Historia dhe gjuha- apo Odisea e pabesueshme e një populli
parahelen ». Por ky « personazh i paqartë » mori guximin të kundërshtonte tezën
time (pa prova apo argumente përfundimtare, apo referenca të verifikueshme) dhe
mbi të gjitha u shpreh kundër faktit që unë i konsideroj Pellazgët si paraardhësit e
vetëm të Shqiptarëve. Jo vetëm ai erdhi të kundërshtojë tezën time për Pellazgët (ky
ishte arkeolog dhe jo historian e aq më pak specialist i Antikitetit) por mbi të gjitha
më quajti si një diletantik dhe një romantik !!… Ky është lloji i pseudo-akademikëve
që gjej sot në vendin e të parëve të mi.
Mjerisht ! Është vërtet e trishtueshme që debati për paraardhësit tanë merr një kthesë
të tillë kur ne duhet të bashkojmë përpjekjet tona, vullnetet tona, aftësitë tona,
luftarinë tonë për t’i zbuluar të gjithë botës të Vërtetën historike (injoruar dhe të mohuar) mbi Historinë e paraardhësve tanë promovues të të vetmit qytetërim
parahelen i njohur nga autorët të Lashtësisë së Lartë. Më dukët se këta njerëz nuk e
dinë këtë shprehje : « Bashkimi bën Forcën »…sidomos ndaj fshinj të egër dhe antishqiptarë !
Mathieu Aref Canameti/Aref Mati.
NB :
Jam gati të diskutoj dhe të jap prova dhe dëshmi të tjera të lashtësisë dhe analiza të
tjera që rezultojnë nga më shumë se pesëdhjetë vjet punë të palodhur si edhe të jap të
gjitha referencat e nevojshme (për informacion : teza ime ka më shumë se 900
referenca). Unë nuk bëj politikë (as nga e majta, as nga e djathta) por jam një
vezhguës i rreptë i politikës (që 60 vjet) dhe nuk hyëj në asnjë kompromis.
Së fundi, po jap alarmin : nëse Shqipëria vazhdon « zyrtarisht » (nëpërmjet
Akademisë së Tiranës) të mbështesë drejtimin e rremë që konsiston në bërjen të
Ilirëve paraardhësit të vetëm të Shqiptarëve, atëherë po ia lini derën hapur Greqisë
për të përvetësuar Pellazgët për t’i bërë paraardhësit e tyre…ndërsa me tezën time,
disa libra dhe këtë artikull pohoj të kundërtën pikërisht me prova, argumente,
analiza, dëshmi dhe referenca mbështetëse. Ju rrezikoni Historinë shumë mijëvjeçare
dhe e futni popullin Shqiptar në gojën e ujkut. Historia do t’ju gjykojë !
