Kalamai, i njohur ndryshe dhe si Thiami apo Çami, është lumi i cili rrjedh nëpër krahinën e Çamërisë, emërtimi antik i së cilës sipas studiuesve dhe albanologëve të shumtë rrjedh pikërisht nga ky lum.
Një nga përmendjet më të hershme e banorëve shqiptarë në gjithë krahinën e Epirit (përfshirë gjithë Çamërinë) është një dokument venecian i vitit 1210 ku deklarohet që “toka përballë Korfuzit është e banuar nga shqiptarët”.
Gjatë shekullit 14-të dhe 15-të gati se gjithë tokat që përfshin Epirin dhe tërë Çamërinë sundoheshin nga principatat shqiptare si Despotati i Artës i sunduar nga Shpatajt si dhe të familjeve fisnike tjera të Zenebishëve e Loshajve. Dokumentet e të njëjtës periudhë deklarojnë që këto zona banoheshin kryesisht nga popullsi shqiptare.
Regjistrimi osman i vitit 1908 në Çamëri deklaroi rreth 73,000 banorë nga të cilët 93% ishin shqiptarë. Me rënien e Çamërisë nën sundimin dhe aneksimin nga ana e Greqisë (1912-1913), shteti grek filloi menjëherë veprimet për pastrim etnik të çamëve derisa kulminoi në gjenocidin që trupat zerviste shkaktuan nga 27 qershori i vitit 1944, një proces dëbimi dhe masakrimi të çamëve muslimanë dhe asimilimi të atyre ortodoksë.
