NGA FAHRI XHARRA
Duke lexuar, rastësisht hasa në këtë shkrim të një greku i cili në mënyrën e tij e shpjegon pse Kolkotroni nuk është arvanitas, por esenca e shkrimit tim është se si shqiptarët i përgjigjën qetas, pa nervozë dhe me fakte që Kolkotroni është arvanitas. Të mësojmë se si të reagojmë në mënyrë të kulturuar, (fxh) shkruan Oreste Papadopol.
Pra, në thelb çdo i krishterë ortodoks kalqedonas që kishte etnarkun e tij si Patriarkun e Kostandinopojës ishte romak, një identitet që evoluoi në greqisht gjatë shekullit XIX nën ndikimin e nacionalizmit modern. Pra, nëse Kolokotronis ishte i krishterë ortodoks, ai ishte grek dhe nuk ka rëndësi se cila ishte gjuha e tij amtare, ADN-ja apo gjenealogjia e tij.
Fillimisht, Filiki Eteria synonte të krijonte një shtet grek me të gjithë të krishterët ortodoksë brenda Perandorisë Osmane (duke përfshirë rumunët, serbët, bullgarët, shqiptarët ortodoksë, etj.) por rebelët vllahianë nuk ishin aq entuziastë për këtë dhe udhëheqësi i tyre, Tudor Vladimirescu filloi një përleshje me grusht me Eteristët e cila përfundoi me vdekjen e tij pasi u hodh në një pus. Pra, ideja e një mega-shteti të bashkuar ortodoks grek neo-bizantin vdiq aty në djepin e tij. Edhe pse Vllahët refuzuan të merrnin një identitet grek, shumë të tjerë të krishterë ortodoksë e pranuan atë. Këta ishin ndoshta gjysma e arumunëve (vllehëve) dhe një pjesë e madhe e shqiptarëve dhe sllavëve ortodoksë. Të tjerë si Karamanlidet që ishin turq të krishterë ortodoksë nuk kishin zgjidhje tjetër dhe pavarësisht protestave të tyre, ata u detyruan të shkonin në Greqi pas Traktatit të Lozanes.
Traktati i Lozanës thoshte se të gjithë të krishterët ortodoksë në territorin turk janë grekë dhe kështu janë të detyruar të lëvizin në Greqi në kuadër të shkëmbimit të popullsisë midis Greqisë dhe Turqisë. Përjashtim bënin vetëm ato në Stamboll dhe dy ishujt e Egjeut (Imbros dhe Tenedos) që u lejuan të qëndronin.
Myslimanët shqiptarë nga ana tjetër, si reagim ndaj politikës Jon Turkler të turqizimit të detyruar pas vitit 1908, braktisën mënyrën e sistemit Millet për të identifikuar veten e tyre (ashtu si rumunët refuzuan të merrnin një identitet grek) sipas fesë, pasi refuzuan të merrnin një turk identiteti dhe zgjodhi të krijojë një komb të ri bazuar në kriterin gjuhësor. Pra, për shqiptarët nuk kishte rëndësi se çfarë feje kishte, përderisa gjuha e tyre amtare ishte shqipja, ata ishin shqiptarë.
Pra, në përfundim, grekët dhe shqiptarët nuk mund të bien dakord kurrë se kush është grek dhe kush është shqiptar, sepse kriteri që shërben si themel i kombeve të tyre moderne është i ndryshëm. Ajo greke është fetare dhe ajo shqiptare është gjuhësore. Në rast se këto dy kritere mbivendosen si në rastin e një folësi të krishterë ortodoks shqiptar, ato janë të dyja shqip për shqiptarët në bazë gjuhësore dhe greqisht për grekët për arsye fetare.
Për të përdorur një metaforë, është sikur dy persona duhet të zgjedhin nga një grup njerëzish që janë në ekipin e tyre dhe njëri prej tyre thotë “të gjithë ata me sy blu janë në ekipin tim të kuq” dhe tjetri thotë “të gjithë ata mbarojnë”. 1,70 m të gjatë janë në ekipin tim blu”. Po nëse disa nga grupi plotësojnë të dyja kërkesat për të pasur sy blu DHE të jenë mbi 1,70 m të gjatë? Në cilin ekip janë ata? (shkruan Oreste Papadopol)
Reagimet:
Gjergji Mitrushi
Nuk mund ta kuptoj se si mund të jetë diçka “më e saktë” siç thuhet nga ju, nëse shpjegimi i saj fillon që në fillim me shprehjen “është e ndërlikuar”, siç thuhet në përgjigje. Sipas mendimit tim, përgjigja e vërtetë e saktë e pyetjes duhet të jetë thjesht, Kolokotronis është shqiptar, siç e dinë të gjithë (si në Shqipëri ashtu edhe në Greqi). “Shpjegimet” e tjera janë vetëm truke për të krijuar një hapësirë me mjegull dhe për t’ju larguar sa më shumë nga e vërteta e vërtetë.
Dorian Deltina
Yasas Oreste, përgjigjja juaj është mjaft e saktë dhe e denjë për një votë pozitive, me një paralajmërim. Identiteti shqiptar te shqiptarët shkon shumë përpara politikës së xhonturqve. Para islamizimit të shumicës së shqiptarëve, termi i përgjithshëm etnik ishte “arbër”, nga i cili rrjedhin “arbëreshe” (Itali) dhe “arvanite” (Greqi). Por sapo një arbër u islamizua, ai “u kthye turk”, edhe pse nuk u identifikua si i tillë. Kur një pjesë e konsiderueshme e arbërve u islamizuan në shekullin e 18-të, lindi termi “Shqiptar” (endonimi i sotëm si në Shqipëri), që rrjedh nga “shqip” që rrjedh nga fjala latine “excipio”, që do të thotë dikush që flet qartë. . Kështu të gjithë shqiptarët u njohën mes tyre si shqiptarë, njerëz që flasin qartë dhe kuptojnë njëri-tjetrin. Në të njëjtën kohë gjuha shqipe filloi të shkruhej me alfabet latin (libri i parë më 1555), por pati përpjekje për të krijuar një alfabet unik të shqipes, i cili dështoi dhe alfabeti latin u përdor gjerësisht nga fundi i shekullit të 19-të. Si përfundim, ndryshimi kryesor qëndron në proceset e ndryshme të etnogjenezës. Arvanitasit në Greqi, si një pakicë midis grekëve dhe shumë aktivë në revolucionin grek, u panë dhe e shihnin veten si pjesë përbërëse të etikës greke. Shqiptarët ortodoksë të “Shqipërisë së vërtetë” evoluan ndryshe dhe ishin gjithmonë ndër shqiptarët më patriotë, të vlerësuar e të përkëdhelur gjerësisht nga mbarë vendi. Sot ata përbëjnë afërsisht 20-25% të popullsisë në Shqipëri dhe dy nga tre kryeministrat e fundit ishin të krishterë ortodoksë, duke përfshirë edhe atë aktual. Ata u votuan në detyrë. Asnjë herë feja e tyre nuk ishte çështje politike. Është për të ardhur keq, ndonëse e kuptueshme, që grekët e mbivlerësojnë jashtëzakonisht “myslimanin” e shqiptarëve, kur në fakt shqiptarët “myslimanë” janë pasardhës dërrmues të të konvertuarve shumë vonë, myslimanë mjaft të cekët dhe nominalë, në mos krejtësisht jofetarë, apo edhe të turpëruar nga rruga. të tjerët përpiqen t’i shajnë ata (si në termin thellësisht fyes “Tourko-Alvanos”).
Advertisement
Laci Mondi
Pergjigje e bukur. Fuqitë që projektuan shtetin grek donin ta bënin atë shtet në kufijtë e vjetër të Bizantit, një ide që vdiq kur Greqia humbi luftën ndaj Turqisë. Gjuha e re greke u imponua në të gjitha subjektet e shtetit të ri grek, që ai shtet të funksiononte normalisht. Pra, kufiri, flamuri, gjuha janë shtyllat që përcaktojnë një shtet, kështu që ndërtimi vetëm mbi kufij dhe feja dhe flamuri nuk do të funksiononin mirë :).
Në përgjithësi: para revolucionit Kolokotronis ishte një arvanitas që luftoi perandorinë osmane së bashku me shumë grupe të tjera etnike për liri dhe pasi u themelua shteti i ri, ai dhe shumë heronj të tjerë patën një fat të hidhur. Edhe sot kultura e tyre nuk po ruhet nga shteti grek. Ndonjë ide pse? Sepse ata ishin pasardhës dhe folës shqiptarë. Vendos nje arvanitas, arberesh e shqiptar te sotem dhe do te kuptohen :). Gjithsesi gjithë ajo kohë ishte një rrëmujë dhe ata që e krijuan nuk u interesuan 2 shumë njerëzve, por për ta bërë realitet idenë e tyre, por siç thonë ata: planet tuaja janë shaka të Zotit. Gëzuar.
