Sytë tanë bombardohen vazhdimisht nga sasi të mëdha informacioni – miliona forma, ngjyra dhe lëvizje rreth nesh, andaj një situatë e tillë nuk është e lehtë.
Ajo që ne shohim ndryshon vazhdimisht për shkak të ndryshimeve në dritë, këndvështrim dhe faktorë të tjerë. Nga ana tjetër, për shkak të pulsimit dhe faktit që sytë, koka dhe trupi ynë janë shpesh në lëvizje, edhe inputi ynë vizual ndryshon.
Për të marrë një ide më të mirë se për çfarë kaosi bëhet fjalë, mund të shikoni videon më poshtë, në të cilën rrethi i bardhë në të djathtë tregon lëvizjet e mundshme të syve dhe pika e paqartë në të majtë zbulon hyrje të papritura vizuale në çdo kohë.
Pavarësisht gjithë kësaj, njerëzit e perceptojnë botën si një mjedis të qëndrueshëm. Prandaj, lind pyetja se si truri ynë e krijon këtë iluzion stabiliteti.
Psikologët Mauro Manassi nga Universiteti i Aberdeen dhe David Whitney nga Universiteti i Kalifornisë kanë zbuluar një mekanizëm të ri në një studim të ri që, ndër të tjera, mund të shpjegojë shfaqjen e këtij stabiliteti iluzion. Duket se truri automatikisht “zbut” hyrjen tonë vizuale. Në vend që të analizojë çdo moment individual, ai e percepton atë në një moment të caktuar si një mesatare të asaj që kemi parë në 15 sekondat e fundit.
Pra, ai në fakt lidh objektet për t’i bërë ato të duken sa më të ngjashme me njëri-tjetrin, duke krijuar kështu iluzionin e një mjedisi të qëndrueshëm. Ky koncept i të jetuarit “në të kaluarën” mund të shpjegojë pse ne nuk i vërejmë ndryshimet delikate që ndodhin me kalimin e kohës.
Me fjalë të tjera, truri është si një makinë kohe që na kthen vazhdimisht në të kaluarën ose si një aplikacion që kombinon të dhënat tona vizuale në një përshtypje çdo 15 sekonda, në mënyrë që të mund të përballojmë jetën e përditshme.
Nëse truri ynë do të përditësohej në kohë reale, bota do të dukej si një vend mjaft kaotik me luhatje të vazhdueshme të dritës, hijes dhe lëvizjes. Do të ndiheshim sikur kishim halucinacione gjatë gjithë kohës, shkruan Conversation.
Shkencëtarët kanë krijuar një iluzion për të ilustruar më mirë se si funksionon ky mekanizëm stabilizues. Nëse shikoni videon (më poshtë), fytyra në anën e majtë plaket ngadalë brenda 30 sekondave, e megjithatë, është shumë e vështirë të dallosh shkallën e plotë të ndryshimit të moshës. Në fakt, vëzhguesit perceptojnë se fytyra plaket më ngadalë sesa është në të vërtetë.
Gjatë shikimit të videos, ne jemi vazhdimisht të njëanshëm ndaj së kaluarës, domethënë truri vazhdimisht na kthen në 10 deri në 15 sekondat e mëparshme, kur fytyra dukej më e re. Në vend që të shohim ekranin më të fundit të fytyrës në kohë reale, ne shohim versionet e mëparshme sepse truri “përditësohet” çdo 15 sekonda. Në thelb, ne riciklojmë informacionin nga e kaluara sepse është më efikas, më i shpejtë dhe kërkon më pak punë.
Studimi Iluzioni i stabilitetit vizual përmes varësisë serike perceptuese aktive u botua në revistën Science Advances.
