Partizani Namik Kadiu iu bashkua Ballit Kombëtar pasi kishte parë 70 fshatarë të varfër që u pushkatuan në Golem të Lushnjës prej Llaz Bozos, Mehmet Shehut dhe, siç thotë ai, gjakpirësit të huaj Dushanoviq, për të vetmin shkak se bënin pjesë në radhët e Ballit Kombëtar…
Një prej dokumenteve të luftës që dëshmojnë për luftën vëllavrasëse është thirrja e Namik Kadiut, ish-partizan i Brigadës së Parë, që e braktisi, për t’ju bashkuar forcave të Ballit Kombëtar. Thirrja e tij, ku dëshmon krimet ku ka qenë dëshmitar, është shpërndarë si trakt nga Balli në janar 1944 dhe ruhet mes dokumenteve të kësaj organizate në fondin 270 në AQSH.
Më poshtë mund ta lexoni të plotë tekstin e këtij trakti.
“SHQIPNIJA SHQIPTARËVE VDEKJA TRATHTARËVE
Fillimi i mbarimit
NAMIK KADIU
student i klasës së VIII-të të Lyceut të Shkodrës, nji nga partizanët qi rrokën pushkën që në fillim të lëvizjes kundra italjanve, Namik Kadiu, nën-intendancjer i Brigatës së Parë të Mehmet Shehut,
NDAHET NGA BRIGATA E NGA PARTIJA me kët thirrje qi i bân popullit shqiptàr.
VLLEZËR SHQIPËTARË!
Kur zëri i Atdheut kërkonte ndihmën t’onë, pse cipa e zezë e Fashizmit e kishte mbuluar an’e mb’anë, unë – si bir i tij – rroka pushkën, dola malit e bëra pjesë në frontin Nacjonal-Çlirimtar, në të cilin për një kohë të gjatë e luftova armikun me vullnetin e pathyer të një të riu shqiptar që i rreh zemra dhe i kërkon shpirti Liri e Drejtësi. E luftova armikun për muaj të tërë, sa në çeta aqë edhe në Brigatë pa m’u dhembsur jeta aspak, mbasi e dinja se bënja një nga detyrat kryesore që i ngarkohet njeriut përgjithsisht e veçanrisht rinis intelektuale.
Por, ndërsa në luftën për Atdhe më shtynte një dëshirë e mbrëndshme, një vullnet i patundur, një guxim i pa fré, në luftën kundra njeni tjetrit – shkaktuar nga Partija Komuniste – më dual përpara Buka e popullit, Gjaku i tij, Gërmadhat e djegura nga italjanët, Vuajtjet e tmerrshme dhe më thanë: NDAL!
Ky zë i mbrendshëm NDAL! më tinglloi së pari në shpirt kur Partija Komuniste e cila predikon demokracinë por që punon për diktaturën më të tmerrshme, filloi terrorin, luftën dhe masakrat e saj!
NDAL! më tha ndërgjegja, kur pas se 70 fshatarë të varfër, nga ata që në fillim të punës s’onë na kishin dhënë neve ose shokve t’onë sa herë buk, sa herë strehë, sa herë buzëqeshje, u pushkatuan në Golem të Lushnjes pa mëshirë prej Llaz Bozos, Mehmet Shehut të mësuar me gjak spanjollësh dhe gjakpirsit të huaj Dushanoviçit, për të vetmin shkak se bënin pjesë në rradhët e Ballit Kombëtar.
NDAL! më tha ndërgjegja, kur pash torturat që i bënë popullsis së Belshit e të Dumres n’operacjonin e Brigatës, ku krisi druja për kijamet; qante burri nga dhembja, qan nëna për djalin, qante foshnja për babën, gruaja për burrin e motra për vllan!
NDAL! më tha ndërgjegja, kur pash në Mallakastrën e djegur e të shkretruar nga fashizmi, operacjonin e Brigatës së Parë që e shkretoi edhe më keq me vrasjet e shëmtuara! Sidomos klithma e mbrendshme NDAL! arriti kulmin e saj kur pash me sytë e mij vrasjen e dy vllezërve të Isuf Hasanit nga Belishova, shqiptarë të thjeshtë, punëtorë të mirë e të padjallëzuar, për të vetmin faj se vllai i tyre, Isufi, bënte pjesë në Ballin Kombëtar!
O ironi e fatit! Kjo është “Lirija” që ne deshëm dhe trumbetuan aqë fort se do t’i apim popullit?!
NDAL! NDAL! NDAL!
Ja ku po ndalem nga rruga e terrorit, e gjakut dhe e gënjeshtrës e po futem në rrugën e shqiptarizmës së vërtetë: në Ballin Kombëtar.
RROFTË SHQIPËRIJA!
Ish-Nën intendancier i Brigatës së I-rë
Namik Kadiu d.v.
Djelmët e rij si Namik Kadiu me shokë, Balli Kombëtar i pret me krahë hapur e len vendin çilë për t’ushtrue veprimtarin e tyne patriotike e djaloshare në të mirën e Atdheut t’onë të dashur.
BALLI KOMBËTAR” (sic.)!
/Shqiptarja/
