Tradita zakonore shqiptare çmon mikun, si një figurë thuajse të paprekshme… si njeri me status të veçantë, gati të mbinatyrhme. Por, miku e humbiste këtë status mjaft të privilegjuar nëse nuk sillej me korrektësi në shtëpinë e mikpritësit.
Paragrafi 1785 i Kanunit i Dibrës përcakton qartë statusin e dyzuar të mikut , Miku asht knaqsi e madhe, po ene barrë e randë . Në popull thuhet Sa ke mikun në shtëpi, ke malin mbi shinë.
Miku e humbiste statusin gati-gati hyjnor dhe shndërrohej në njeri të padëshirueshëm për familjen, fisin, fshatin e krahinën e mikpritësit, nëse nuk zbatonte me korrektësi tërësinë e normave kulturore, që rregullonin veprimet e sjelljet e tij në raportet me familjarët e mikpritësit, me anëtarët e fisit, me miqtë dhe me të njohurit e tij.
Çdo veprim i gabuar i mikut përkeqësonte shumë në sytë e opinionit të bashkësive vetëqeverisëse të shoqërisë tradicionale shqiptare, jo vetëm statusin e prestigjin e mikut, por edhe ato të mikpritësit.
Miku nuk kishte të drejtë të prekte asgjë pranë vatrës, sidomos enët e vëna në zjarr për të zier ushqime. Neni 136 në Kanunin e Lekë Dukagjinit në variantin e Mirditës, ndër të tjera thekson Miku nuk ka tagër me prek gja bri votrës ose oxhakut ku rri, veç në ja lypt i zoti i shpisë.
Pse mikut i ndalohej në mënyrë kategorike, të hiqte kapakun e gjellës që po ziente në zjarr
Thelbin e përgjigjes së kësaj pyetje e gjejmë në nenin e referuar për këtë çështje, në Kanuni i Lekë Dukagjinit, varianti i Pukës E di rrasa ça ka vegshi.
Kjo do të thotë se kapaku i shporetit duhet të ruajë si sekret shumë të rëndësishëm të familjes, atë çfarë zihet poshtë tij. Ndodhte jo rrallë, që familja mikpritëse të ishte aq e varfër, saqë vorba në vatër ziente vetëm ujë. Kapaku e mbulonte këtë varfëri të skajshme, që nuk i duhej ekspozuar mikut dhe opinionit shoqëror
Këto reagime të shqiptarëve i ka vënë re edhe albanologu i shquar Franc Nopça, në fund të shekullit X I X dhe në fillim të shekullit të X X Është një çnderim për të zotin e shtëpisë, kur një i huaj ngre kapakun e tenxheres në vatër pranë zjarrit. Dënimi është 500 grosh, sepse mundet që tenxherja të mos ketë mish dhe ky bëhet shkak që del në shesh vobektësia e zotit të shtëpisë
