Sokrati mund ta ketë pasur kokën e tij në re, dhe u portretizua në komedinë e Aristofanit për idetë e tij absurde dhe idetë në lidhje me shoqërinë. Kjo pikturë është në kundërshtim me burimet kryesore të të dhënave biografike të Sokratit, dhe shkrimeve të nxënësve të tij Platoni dhe Ksenofoni.
Të dy nxënësit e tij e trajtuan me respekt të madh si një udhëheqës i denjë moral, gjithsesi ata nuk treguan asgjë në lidhje me aktivitetet e hershme të Sokratit. Në fakt përshkrimet tona të para rreth Sokratit, gjatë të tridhjetave të tij, e tregojnë atë si një njeri të veprimit. Ai shërbeu gjatë një fushate ushtarake në Greqinë veriore në vitin 432 para Krishtit, dhe gjatë një beteje të ashpër, Sokrati shpëtoi jetën e mikut të tij të dashur Alcibiades.
Më pas ai kurrë nuk e braktisi Athinën, dhe e kaloi kohën duke studiuar jetën dhe mendimet e miqve të tij athinas. Ne mund të spekulojmë se Sokrati kishte luajtur me shkencën dhe politikën gjatë rinisë së tij, derisa ai e kuptoi rëndësinë e jetës gjatë eksperiencës së tij në luftë.
Përderisa ai nuk shkroi asgjë vetë, imazhi i Sokratit si filozof vjen nga dialogjet me nxënësin e tij, Platonin.
