Në lundrimet e mia me barkën e vogël nëpër Oqeanin e madh të Pellazgjisë shpesh rrëmbehem nga valët e mëdha të mohimit , të injorimit dhe të tëhuajsimit të historisë . Fatbardhësisht që në atë det të trazuar dhe i cili si duket i duhet edhe shumë kohë për t`u qetësuar , më ndihmon anija e madhe tejoqeanike e cila përveç që hulumton i përballon edhe ato valët që i përmenda më lartë.
Është kënaqësi e veçantë dhe krenari e madhe kur bazohesh në ato të shkruarat e Zotit Mathieu Aref , të cilat e kanë një pathyeshmëri të përjetshme dhe i përballojnë edhe zërat më të fuqishëm antishqiptar.
« Zeus mbret, Dodonas, perëndi e hershme, Pellazg, i cili mbretëron mbi Dodonë, në këtë vend të ashpër të Sellëve, të profetëve me këmbë të palara kurrë dhe që flenë përdhé… ». Domethënë përfundimisht ZEUSI ishte PELLAZG ! -kështu me vendosmëri e thotë historiani Mathieu Aref .
“Përsa i takon Zeusit, elementi thelbësor i zanafillës së tij etnike, përveç përputhjeve gjuhësore me shqipen e sotme dhe epiteteve të shumta të Homerit, duke i cilësuar Pellazgët hyjnorë dhe historia e tij « i lindur në një « Shpellë » në malin Ida në Krëtë (fjalë që rrjedh nga gegënishtja « Kre, kretë » dmth toskërisht « krye, kre, krërë » apo kokë), është ajo frazë e përmendur në Iliadë (Kënga XVI, 234/236), e cila provon zanafillën pellazge të Iliadës (e vetmja fraza e shpëtuar nga ndërfutjet e ndryshme dhe që i ka shpëtuar manipulimeve të logografëve grek).”
Valët përplasen në anijen e madhe por thyhen dhe kthehen mbrapa për të marrë sulmin e ri, por historia e fletë të vërtetën ; “Mbetjet arkeologjike megalitike apo ciklopike, të cilat gjenden jo vetëm në Ballkan, Egje apo në Azinë e Vogël, por edhe në Europën Perëndimore, fortifikimet e Mikenës, Argos, Tirintit apo Pilos dhe «pelargikoni» (muri i parë rrethues i Akropolit të Athinës) dhe mbetje të tjerë, a nuk janë vërtetuar nga arkeologjia ? Gjithsesi, asgjë «greke» nuk gjendet në të gjitha këto ! “ ( M.A.)
“Kjo gjuhë e Perëndive («e ndryshme nga ajo e njerëzve» d.m.th e grekëve – cf. Iliada I/ 379 – 415) ashtu siç e cilësonte Homeri, gjuha e «Zeusit pellazg dhe dodonas» (Iliada XVI / 233, 234), është më se e gjallë : gjuha shqipe e sotme, e ruajtur pothuajse e paprekur, qysh prej mijëvjeçarësh, në malet e pamposhtura të rajoneve shqipfolëse, vatra e të cilave është Shqipëria e sotme dhe trojat e saj shqipëfolëse. A nuk ka aty një lloj «fosile të gjallë», e cila na sjell provën se këta Pellazgë ishin pikërisht stërgjyshërit e Thrako-Ilirëve dhe të pasardhësve të tyre të fundit, Shqiptarët të sotmë ? Gjuha shqipe a nuk arrin të dekriptojë apo të deshifrojë shumicën e emrave të mitologjisë (e mbiquajtur greke) si dhe teonimet, eponimet, toponimet, oronimet dhe antroponimet të Iliadës/Odisesë dhe të një pjese të madhe të Europës dhe në veçanti të rajonit danubo-ballkano-egjeas ? “
Kush iu bën ballë këtyre pyetjeve dhe të mohon atë se çka e shkruan Zoti Aref :” Nëse grekët do të kishin patur stërgjyshër europianë (Gadishulli të Europës juglindore, Egje…), si u shfaqën ata si me magji, pa lidhje të drejtpërdrejta ose jo të drejtpërdrejta, pas katër shekujsh të mbetur krejt memece ? Si mundet që një popull që është bërë aq prestigjjioz, mund të dilte nga «hiçi» ? Si mundet (pa asnjë provë) të nxirret se rrjedh nga ky hiç ? Përse nuk është menduar se ky popull nuk mund të rridhte nga Pellazgët (popull autokton dhe me fise të ndryshme), por mund të vinte nga diku tjetër ? Përse janë fshehur pohimet e atyrëve autorëve antikë, të cilët saktësojnë se Pellazgët, popull barbar (d.m.th jo greqisht-folës), ishin banorët e parë të Gadishullit të Europës Juglindore, Egjeut dhe të Azisë se Vogël, përpara mbërritjes së Grekëve, dhe sidomos ishin paraardhësit e Grekëve dhe jo stërgjyshërit e tyre ? Pra, pushtuesit helenë nuk mund të ishin trashëgimtarë të një qytetërimi autokton dhe të mëparshëm në kohë ndaj qytetërimit të tyre !
Falë anijes së madhe që në momente të caktuara më del krah vijmë në përfundim : “Në një mënyrë të lehtë do të përfundoj këtë shkrim më një ekuacion që rrjedh nga ky silozishëm i qartë : Pellazgët ishin paraardhësit e Thrako-illirëve që flisnin gjuhën e tyre dhe Shqiptarët sot flasin gjuhën e Thrako-ilirëve domethënë Shqiptarët janë Pellazg. “
I madh jeni Zoti Mathiu Aref !
Shkruan: Fahri Xharra
