Rrënojat e qytetit antik të Antigonesë ndodhen në majën e një kodre me pamje nga lugina e bukur e Drinos që lidhte Ilirinë e epërme në veri dhe Mbretërinë ilire të Epirit në jug. Në 295 pes, mbreti i Molosëve, një nga tre fiset kryesore të Epirit, themeloi një qytet dhe e quajti atë me emrin e gruas së tij Antigone, vajza e Berenice I (rreth 340 – rreth 268 pes) dhe birësoi vajzën e Ptolemeut I (366-282 pes) të Egjiptit.
Mbreti i Molosëve ishte Pirroja i famshem betejat e të cilët kundër Republikës Romake do të bëheshin të njohura si “Fitoret Pirro” (për një fitore që u arrit me shumë kosto).
Me një pozicion të tillë strategjik, Antigoneia ishte një qendër e rëndësishme ekonomike, politike dhe administrative për më shumë se njëqind vjet deri në shkatërrimin e saj në 167 pes, në fund të Luftës së Tretë Maqedonase, gjatë së cilës u shkatërrua e gjithë Epiri.
Shtresa e trashë e hirit e gjetur në të gjitha vendet e gërmimit tregon se qyteti u shkatërrua me dhunë. Perandori Romak Emilios Pavlos (rreth 229-160 pes) plaçkiti dhe shkatërroi 70 qytete në Epir. Kjo ndoshta përfshinte qytetin e Antigonesë, i cili nuk u rindërtua kurrë.
Rëndësia e sitit ishte kryesisht e panjohur derisa qyteti antik u gërmua dhe identifikua nga arkeologu shqiptar Dimosten Budina (1930-2004 pas Krishtit) dhe zbulimi i pllakave prej bronzi me mbishkrimin “ANTIGONEON” nga qytetarët e vitit 1968 pas Krishtit.
Qyteti u ndërtua duke ndjekur sistemin hipodameian dhe mbulonte një sipërfaqe prej rreth 45 hektarë (111 hektarë). Ajo lulëzoi falë tregtisë me qytetet e tjera helenistike, dhe me Ilirinë dhe Maqedoninë. Monumentet e tjera të këtij qyteti jetëshkurtër përfshijnë fortifikimet e qytetit, tregun, rektoratin, shtëpitë me oborre me stil, punëtori, si dhe një kishë të hershme të krishterë me dysheme mozaiku (fatkeqësisht, ato mbesin të mbuluara)
Që nga viti 2005, Antigoneia është organizuar si një Park Kombëtar Arkeologjik me tabela informacioni të vendosura rreth parkut për të informuar vizitorët në lidhje me monumentet e ndryshme. Gërmimet janë ende në vazhdim dhe shumica e gjetjeve janë ekspozuar në Muzeun Historik Kombëtar dhe Muzeun Arkeologjik Kombëtar në Tiranë.
