Urdhri i Kalorësve Teutonikë ( kalorësit teutonikë ) lindi në Tokën e Shenjtë dhe fitoi famë të konsiderueshme për disiplinën dhe aftësinë luftuese që e karakterizonte.
Të nderuar nga mantelet e tyre të bardha dhe kryqëzatat e zeza, kalorësit jo vetëm që luftuan në Palestinë, por edhe morën nën pushtet një territor të gjerë të shtrirë përgjatë Evropës veriore, që përfshinte në të disa pjesë të Rusisë, Lituanisë, Prusisë dhe pjesën më të madhe të bregdetit Baltik.
Nga fundi i shekullit të dymbëdhjetë, një spital i themeluar nga tregtarët e devotshëm gjermanë, të përkushtuar ndaj Shën Marisë dhe ndaj pelegrinëve gjermanë, u ndërtua në Acre – i ngjashëm me fondacionin Hospitaller(kalorës të urdhrit të spitalorëve ose kalorësit teutonikë) në Jerusalem. Pas dështimit të kryqëzatës së Henrit të VI, një numër i konsiderueshëm kalorësish gjermanë, vendosën të qëndronin në Tokën e Shenjtë dhe qëndrimi i tyre në këtë spital solli themelimin e Urdhrit Teutik, në vitin 1198.
Në shekullin e trembëdhjetë, ata i zgjeruan territoret e tyre në Evropën Lindore, ku, në Poloni, luftuan egërsisht me fiset pagane në emër të Krishtit. Kalorësit teutonikë vazhduan të marrin kontrollin e Prusisë dhe të formojnë një aleancë me Swordbrethren, një urdhër gjerman kalorësish, të cilët ishin më të fuqishmit në Baltikun lindor. Por në vitin 1242, ata pësuan një disfatë të rëndë në Rusi kur, duke u përpjekur të pushtonin qytetin e Novgorodit, u përballën me trupat e princit Aleksandër Nevski, në afërsi të ujrave të ngrira të Liqenit Peip, ku u shpartalluan. Humbja i zhduku shpresat e tyre për zgjerim në Rusi.
Deri në vitin 1308, vit në të cilin selia e tyre u vendos në Marienburg, Kalorësit Teutonikë kishin kontroll mbi sipërfaqe të gjera toke të Gjermanisë dhe të Evropës Veri-Lindore.
Në vitet në vijim, ata i përqëndruan përpjekjet e tyre për zgjerimin e pushtetit drejt në Lituanisë pagane.
Përfundimisht, në 1386-87, Lituania u bashkua me Poloninë dhe përqafoi katolicizmin në këtë proces. Në vitin 1410 forcat polake-lituaneze të kombinuara, arritën t’i mundin kalorësit me vendosmëri, në Tannenberg. Që nga ky moment e tutje, fuqia dhe ndikimi i kalorësve ishte në rënie, dhe urdhri u laicizua në vitin 1561.
