Lou Andreas-Salome ishte shkrimtare e psikologe ruse dhe shumë e dhënë pas filozofisë së Nietzsche-s. Në maj të vitit 1882 Lou dhe Nietzsche u takuan për herë të parë gjatë një udhëtimi në Itali, së bashku edhe me shokun e Nietzsche-s, Paul Ree – njëherit i dashuri i Lou-s.
Por Nietzsche do të dashurohej marrëzisht në Lou-n, edhepse një dashuri e mohuar.
Poezia më poshtë shpalos mjaft mirë shpirtin e Lou Salome-s, të cilin Nietzsche nuk reshti kurrë së dashuruari.
Nietzsche kishte një admirim të veçantë për këtë poezi të Lou Salome-s.
Himn mbi jetën – Lou Salome
Jetë e mistershme,
T’du si miku do mikun –
Edhe kur gëzohem apo qaj me ty
Edhe në lumturi a dhimbje.
T’du me të gjitha të metat tua;
Dhe nëse duhet të më shkatërrosh,
Unë do të çlirohem nga krahët e tu
Siç largohet ai që dënesë nga gjiri i mikut.
Të përqafoj me gjithë forcën time!
Lejo t’më ndezin të gjitha zjarret tua,
Me lë të futem në zjarrin e luftës
Shfaq misterin tënd thellë e më thellë.
Të jetosh dhe të mendosh njëmijë vjet!
Më mbërthe tani në krahët tu:
Nëse nuk keni më shumë lumturi për të më dhënë –
Mirë atëherë – më mjafton dhimbja jote.
