Tumoret agresive të glioblastomës mund të jenë në telashe: një zbulim zhduku me sukses qelizat e kancerit te minjtë.
Studiuesit kanë zhvilluar një metodë që mund të shkaktojë vdekjen e qelizave kancerogjene shkaku i stresit, raporton euronews.
Hulumtimi i tyre ka dhënë rezultate premtuese me glioblastoma, një nga tumoret më të zakonshme dhe agresive të trurit tek të rriturit. Kjo gjendje vlerësohet të prekë afërsisht 19 mijë njerëz çdo vit në vendet e Bashkimit Evropian.
Trajtimi i glioblastomës nuk ka ndryshuar shumë që nga fillimi i viteve 2000 dhe konsiston në kimioterapi, radioterapi dhe kirurgji. Koha mesatare e mbijetesës për një pacient të diagnostikuar me këtë gjendje është 15 muaj.
“Qelizat e kancerit janë qeliza të stresuara, ato nuk janë normale, janë thelbësisht të stresuara dhe përfundojnë duke përdorur mekanizmat e reagimit ndaj stresit për të përfituar”, tha Eric Chevet, kreu i një laboratori të kërkimit të kancerit të Institutit Kombëtar Francez të Shëndetësisë dhe Mjekësisë.
recommended by
FORTEX
Seks deri në 3 orë në moshën 50+! Bëjeni para seksit!
MËSO MË SHUMË
“Avantazhi është se ata janë më rezistent, më të fortë dhe të aftë për të migruar, kështu që ata janë më të aftë të përballojnë streset shtesë si kimioterapia”, tha ai për Euronews Next.
Në rastin e glioblastomës, qelizat përdorin një proteinë të quajtur IRE1 si pjesë e një mekanizmi të reagimit ndaj stresit që i bën ato më rezistente ndaj ilaçeve të kancerit. Kjo fazë quhet “identifikimi i objektivit”.
Studiuesit kërkuan të shihnin nëse ndikimi në këtë proces mund të dobësonte qelizat kancerogjene. Dhe ata sapo publikuan rezultate premtuese në revistën iScience.
Studimi ishte një bashkëpunim midis studiuesve nga INSERM në Francë dhe Universiteti i Goteborgut në Suedi.
Ata vazhduan në tre hapa.
Ekipi në Goteborg fillimisht punoi në modele llogaritëse si pjesë e hulumtimit “in silico” – në lidhje me silikonin në çipat kompjuterikë.
Ata ekzaminuan rreth 15 milionë molekula, duke kryer simulime për të parashikuar se si këto do të reagonin me proteinat në trup. Njëra u identifikua si e dobishme: molekula Z4P.
Hapi i dytë ishte një test qelizor për të ekzaminuar ndikimin e asaj molekule në qelizat e kancerit.
Ata zbuluan se molekula Z4P jo vetëm që i bëri qelizat e kancerit më pak rezistente, por gjithashtu bllokoi aftësinë e tyre për të migruar – një nga prirjet që e bën glioblastomën një gjendje kaq agresive.
Më në fund, studiuesit testuan gjetjet e tyre in vivo: ata përdorën molekulën për të synuar qelizat e kancerit te minjtë në kombinim me një ilaç të quajtur temozolomide (TMZ), një lloj kimioterapie që përdoret tradicionalisht në glioblastoma.
Ata zbuluan se trajtimi i kombinuar dobësoi rezistencën e qelizave kancerogjene ndaj stresit dhe zvogëloi ndjeshëm madhësinë e tumoreve – dhe roli i molekulës Z4P ishte i qartë.
Kur përdorni vetëm TMZ, tumoret u kthyen pas një periudhe kohore – midis 100 dhe 150 ditësh. Por me kombinimin e TMZ dhe molekulës Z4P, të gjitha qelizat e kancerit u zhdukën dhe minjtë nuk patën rikthim të kancerit pas 200 ditësh.
Pavarësisht këtyre rezultateve premtuese, ne jemi ende larg një ilaçi të ri, e lëre më një pilulë mrekullie.
Chevet paralajmëron se ka të ngjarë të mos kalojnë 15 vjet të tjera përpara se këto gjetje të japin një opsion të ri terapeutik për pacientët – dhe ai thekson se ky është një parashikim optimist, duke përjashtuar çdo pengesë në rrugë.
Molekula duhet të modifikohet në mënyrë që të bëhet më efektive kundër qelizave kancerogjene dhe të testohet në më shumë kafshë përpara se të mund të provohet te njerëzit.
Për hapin tjetër të këtij kërkimi, laboratori INSERM i Chevet do të punojë me një ekip tjetër francez, Institutin e Shkencave Kimike Rennes.
Më tej, gjetjet mund të sjellin shpresë për trajtime kundër llojeve të tjera të kancerit.
“Ne kemi filluar gjithashtu të studiojmë përdorimin e substancës sonë në forma të tjera tumorale agresive si kanceri i pankreasit, kanceri i gjirit trefish negativ dhe disa kancere të mëlçisë”, tha Leif Eriksson, profesor i kimisë fizike në Universitetin e Goteborgut dhe bashkëautor i studimin.
