Një neurolog ka zbuluar arsyet pse duart ju dridhen

 

Një neurolog ka zbuluar ilaçet e zakonshme që mund të shkaktojnë dridhje të duarve.

Dr. Baibing Chen, i cili punon në Ann Arbor, Michigan, thotë se sheh shumë pacientë me dridhje të duarve që shqetësohen se mund të kenë një çrregullim serioz të trurit, siç është Parkinsoni.

Lexoni edhe:
Elsa Lila prezanton albumin e ri ‘Ja na erdhi Viti i Ri’ në një koncert festiv

 

Para se t’i vlerësojë ata për gjendje neurologjike, Dr. Chen gjithmonë kontrollon fillimisht se çfarë ilaçesh po marrin.

Dr. Chen kontrollon nëse pacientët e tij po marrin pseudoefedrinë – e shitur nën emrin tregtar Sudafed, ndër të tjera – për bllokim të hundëve ose sinuseve, pasi dridhjet janë një efekt anësor i zakonshëm i këtij ilaçi pa recetë.

Kjo ndodh sepse dekongjestionuesi stimulon drejtpërdrejt sistemin nervor qendror dhe nxit lirimin e norepinefrinës – një neurotransmetues i lidhur me vigjilencën dhe gjallërinë – gjë që mund të çojë në efekte anësore si nervozizmi, ankthi dhe dridhjet.

Këto simptoma shtohen kur ilaçi merret në doza më të larta ose nga individë të ndjeshëm.

Kjo vlen edhe për amfetaminat që përdoren për trajtimin e ADHD-së, si Adderall.

“Këto mund të rrisin aktivitetin e sistemit nervor dhe ndonjëherë të shkaktojnë dridhje ose lëkundje,” thotë Dr. Chen në një video në TikTok transmeton GazetaExpress.

Më tej, neurologu analizon përdorimin e antidepresivëve.

Ai thotë se frenuesit selektivë të rimarrjes së serotoninës (SSRIs), që janë një klasë antidepresivësh që rrisin nivelet e serotoninës në tru, mund të shkaktojnë dridhje.

FDA ka miratuar pesë SSRI për trajtimin e depresionit: Citalopram (Celexa), Escitalopram (Lexapro), Fluoxetine (Prozac), Paroxetine (Paxil) dhe Sertraline (Zoloft).

Klinika Mayo thotë se disa njerëz nuk kanë efekte anësore, ndërsa shumë efekte anësore mund të zhduken pas javëve të para të trajtimit.

Përveç dridhjeve, këto ilaçe mund të shkaktojnë shqetësime, djersitje dhe dhimbje koke.

Dr. Chen thotë se antidepresivi triciklik amitriptilina mund të shkaktojë të njëjtën reaksion.

Duke vazhduar, ai thotë se antipsikotikët tipikë që përdoren për trajtimin e simptomave psikozike si halucinacionet, deluzionet dhe mendimi i çrregullt, mund të shkaktojnë dridhje.

Gjithashtu, litiumi, një stabilizues i zakonshëm i humorit, është “i njohur gjithashtu për të shkaktuar ose përkeqësuar dridhjet, veçanërisht në nivele më të larta në gjak”.

Dr. David Osser, profesor i asociuar i psikiatrisë në Shkollën Mjekësore të Harvardit, thotë se dridhjet e shkaktuara nga litiumi janë “shumë të zakonshme dhe të padëshiruara nga pacientët”, dhe ankthi mund t’i përkeqësojë ato.

Për të zbutur dridhjet, ai sugjeron mbajtjen e një niveli të ulët të litiumit dhe reduktimin e ilaçeve të tjera që mund të shkaktojnë dridhje, si kafeina.

Një tjetër shkaktar i zakonshëm i dridhjeve, sipas Dr. Chen, janë ilaçet për astmën.

Ilaçet e përshkruara për pacientët me astmë, si albuterol, salmeterol dhe arformoterol, mund të shkaktojnë dridhje si efekt anësor.

Deri në 20% e njerëzve që marrin këto ilaçe zhvillojnë dridhje.

Dr. Chen përmbyll informacionin e tij duke renditur disa ilaçe të tjera që duhen pasur parasysh për shkaktimin e dridhjeve.

Ilaçet kundër krizave epileptike mund të shkaktojnë dridhje sepse ndërveprojnë me sistemin nervor qendror, ndërsa ilaçet antiaritmike që përdoren për trajtimin e rrahjeve të çrregullta të zemrës kanë një ndikim të ngjashëm.

Steroidet janë një tjetër grup ilaçesh në listën e Dr. Chen që mund të shkaktojnë dridhje.

Me prednizonin, një nga steroidet më të përshkruara në SHBA, disa nga efektet anësore serioze që mund të ndodhin – nëse përdoret në sasi të mëdha ose për periudha të zgjatura – përfshijnë ndjesi shpimi gjilpërash në fytyrë dhe gjymtyrë, ngërç të muskujve dhe dridhje të pakontrollueshme të duarve.

Së fundi, mjeku përmend një nga shkaktarët më të zakonshëm të dridhjeve: stimulantët.

Kafeina, e cila konsumohet përmes çajit, kafesë, pijeve me gaz dhe suplementeve të energjisë pa recetë, mund të shkaktojë dridhje të duarve nëse konsumohet në sasi të mëdha, veçanërisht te individët që janë të ndjeshëm ndaj efekteve stimuluese të saj.