Lisandri, gjenerali brilant dhe ambicioz spartan, ishte një forcë që ripërcaktoi Lisandrin, gjeneralin ambicioz spartan, riformësoi historinë greke duke orkestruar fitoren e Spartës në Luftën e Peloponezit, duke shënuar rënien e Athinës dhe ngritjen e hegjemonisë spartane. Karriera e tij kombinoi shkëlqimin ushtarak me manovrat politike, duke siguruar pushtetin për Spartën, ndërsa hodhi bazat për mosmarrëveshjet në të ardhmen.
Lindur rreth vitit 454 para Krishtit nga Aristokriti, një anëtar i klanit Heraklid, familja e Lisandrit pretendonte se e kishte prejardhjen nga Herakliu, por i mungonte statusi mbretëror. Pavarësisht prejardhjes së tij, ai u rrit në varfëri, duke u mbështetur në bindjen për të përfunduar arsimin dhe trajnimin e tij ushtarak. Si i ri, Lisandri krijoi një marrëdhënie të ngushtë me Agesilausin, birin e mbretit spartan, një lidhje që do të formësonte më vonë politikën spartane.
Një nga taktikat kryesore të Lisandrit ishte durimi. Kur u përball me flotën athinase pranë Efesit, ai shmangu konfliktin e drejtpërdrejtë, përkundrazi duke shpresuar se pagat më të larta do t’i joshnin marinarët athinas të dezertonin. Megjithëse kjo strategji nuk pati sukses plotësisht, ai shpejt arriti një përparim. Në 405 para Krishtit, në Betejën e Aegospotamit, ai e kapi flotën athinase të pambrojtur dhe kapi pothuajse të gjitha anijet e tyre, duke e lënë Athinën të pambrojtur.
Kthimi i Lisandrit në Spartë ishte triumfues, me pasurinë që ai solli në shtëpi duke shënuar një ndryshim në shoqërinë spartane. Edhe pse spartanët tradicionalisht e ndalonin përdorimin e parave, futja e pasurisë çoi në korrupsion në rritje si midis drejtuesve ashtu edhe qytetarëve. Suksesi i Lisandrit, ndërkohë që forcoi Spartën në një afat të shkurtër, filloi të gërryejë vetë vlerat që kishin përcaktuar prej kohësh qytetin-shtetin.
Manovrimi politik i Lisandrit nuk ishte i kufizuar në punët e jashtme. Ai luajti një rol vendimtar në sigurimin e fronit për aleatin e tij të vjetër, Agesilaus II. Megjithatë, aleanca e tyre u përkeqësua ndërsa Agesilaus u përpoq të frenonte ndikimin në rritje të Lisandrit. Kur Sparta mbështeti rebelimin e dështuar të Kirit kundër mbretit pers, Artakserksit II, rrjeti i pushtetit të Lisandrit filloi të shpërbëhej.
Trashëgimia e Lisandrit është një nga shkëlqimi dhe polemika. Ai ishte i rëndësishëm në fitoren e Spartës ndaj Athinës dhe transformoi peizazhin politik grek përmes rrjeteve të saj oligarkike. Megjithatë, ndjekja e tij e pamëshirshme për pushtet dhe pasuri kontribuoi në grindjet e brendshme, duke minuar stabilitetin e Spartës dhe duke përshpejtuar rënien e saj. Jeta e tij shërben si një kujtesë se si ambicia dhe dinakëria mund të arrijnë madhështinë, por edhe të mbjellin farat e rënies.
Në se kanë një vlerë të madhe shqiptarët në histori është fakti se ata…
Historiani Shkëlzen Gashi, i cili kohë më parë ka botuar biografinë e paautorizuar të…
Janë rritur rastet e infeksionet nga zgjebja në vendin tonë. Alarmi u dha nga…
Mërkuri është i vetmi metal që lëngëzohet në temperaturën e ambientit. Atë e gjejmë…
Pretendohet se të jetosh në stres të vazhdueshëm, edhe rreziku i zhvillimit të kancerit mund…
Rrathët e zinj të syve janë një shqetësim i zakonshëm për shumë njerëz. Ndërsa faktorët si…