Mati Logoreci – “Ne Katolikët Shqiptarë ekzistojmë në sajë të Muslimanëve..”

 

Harmonine fetare tek populli shqiptar, lirishte mund te themi se e kane lakmi shumica e popujve neper bote.

Shqiptaret, pothuajse ne te gjitha etapat historike, asnjrher nuk kan pasur probleme fetare ne mes vete. Kemi shume shembuj se si shqiptaret te religjioneve te ndryshme kan luftuar krah per krah me njeri tjetrin, kunder armikut pushtues. Kjo gje ka ndodhur madje edhe ne luften e fundit ne Kosove.

Figura te njohra kombetare te fushave te ndryshme, asnjher nuk kan hezituar te shprehen me admirim per bashkkombasirmt e tyre te religjioneve tjera. Nje nder ta ishtd edhe Mati Logoreci. Ai si mendjeholle dhe i urte qe ishte duket se ka vrejtur nje gje shume te rendesishme per popullin shqiptar.

Degjojeni se si shprehej ai per muslimanet shqiptar, dhe raportin e tyre me shqiptaret katolik ose te religjioneve tjera

“Ne Katolikët Shqiptarë ekzistojmë në sajë të Muslimanëve.Po të mos ishin Muslimanët, sllavët prej kohësh do të na kishin asimiluar ose do të na kishin përzënë prej këtej”

Mati Logoreci(1867-1941).lindi në Shkodër më 10 shkurt 1867.Në moshë të re punoi si shegert në shoqërinë tregtare të familjes së vjetër shkodrane Parruca, emigruar prej kohe në Itali, që e dërgoi si llogaritar në Trieste

Pasi u diploma, u kthye menjëherë në Shqipëri. Veprimtarinë pedagogjike e nisi më 1 maj 1889, duke hapur një shkollë në Prizren.

Më 1899 hapi një shkollë të dytë, e cila më pas u shkri me të parën. Shërbeu si mësues në Prizren deri më 1903, kur u transferua në shkollën françeskane në Shkodër, duke u bërë një nga mësuesit më të dashur për brezin e ri të fretërve, që përgatitej në bankat e kësaj shkolle.

Pas pavarësisë shërbeu si mësues në Tiranë dhe si nëpunës i arsimit në Shkodër. Më 1916 qe anëtar i ‘Komisisë Letrare Shqype’ themeluar në Shkodër. Mori pjesë edhe në ngjarje të tjera historike, si Kongresi i Lushnjës (1920), por kryesisht iu kushtua zhvillimit të arsimit. Mati Logoreci vdiq më 7 shkurt 1941 në Tiranë