Poezia të cilën po e publikoj sot është shkruar më 17.04. 1962, nga veprimtari i devotshëm dhe i palodhur, Enver Hadri, i cili u vra më 25 shkurt të vitit 1990 në Bruksel nga UDB-ja serbe. Këtë dorëshkrim, në shenj miqësie Enveri ma ka dhënë, diku nga shtatori i vitit 1989, në shtëpinë e bashkëpunëtorëve të tij, dhe miqve tanë të përbashkët: Behare Rexhepi dhe Reshat Sahitaj, në shtëpinë e tyre në Rue Van Malder 69, në Bruksel të cilën, atëbotë e kam ndjerë si shtëpinë time. Asaj nate, as që më kishte shkuar në mendje se ai, në fakt, do të ishte takimi ynë i fundit me njeriun i cili e deshi Kosovën më shumë se jetën e tij: Enver Hadrin.
Poezia është e shkruar në dialekt dhe, shpresoj, miq se do t’ju pëlqejë!
H.M.
Marrë nga Haqif Mulliqi, profili në FaceBook. /InforCulture.info
Në dritën e polemikave rreth planeve të sulmit të SHBA-së që ndahen në Signal, siguria…
A e dini që do të mund të kursenim një sasi goxha parash në vit…
Automjeti luftarak më i fundit rus është një kamion i prodhuar në vitin 1952 -…
Më 17 shtator 1825 u lind në Shkodër shkrimtari, poeti dhe publicisti i Rilindjes Kombëtare…
Armenia e re, nuk mundi ta harronte Shemsedin Samiun, duke u kthyer kështu në Stamboll,…
Nga Artur Ajazi Dangëllia, zona më e begatë e Përmetit, është përmendur gjithmonë për patriotizëm.…