Poezia të cilën po e publikoj sot është shkruar më 17.04. 1962, nga veprimtari i devotshëm dhe i palodhur, Enver Hadri, i cili u vra më 25 shkurt të vitit 1990 në Bruksel nga UDB-ja serbe. Këtë dorëshkrim, në shenj miqësie Enveri ma ka dhënë, diku nga shtatori i vitit 1989, në shtëpinë e bashkëpunëtorëve të tij, dhe miqve tanë të përbashkët: Behare Rexhepi dhe Reshat Sahitaj, në shtëpinë e tyre në Rue Van Malder 69, në Bruksel të cilën, atëbotë e kam ndjerë si shtëpinë time. Asaj nate, as që më kishte shkuar në mendje se ai, në fakt, do të ishte takimi ynë i fundit me njeriun i cili e deshi Kosovën më shumë se jetën e tij: Enver Hadrin.
Poezia është e shkruar në dialekt dhe, shpresoj, miq se do t’ju pëlqejë!
H.M.
Marrë nga Haqif Mulliqi, profili në FaceBook. /InforCulture.info
Nga Fahri Xharra Që 550 vjet jetojmë me një mashtrim të madh turko-venedikas se…
Nga dosja e CIA-s thuhet se Xhafer Deva lindi në vitin 1906 në…
Ju ka shkuar ndonjëherë në mend se çfarë fshihet pas pikës së gjelbër dhe…
https://www.facebook.com/watch/?v=901191661545165&t=0
Shkencëtarët realizojnë hartën e plotë gjenetike, mund të jetojnë mbi 400 vjet Realizohet harta e…
Sipas këtij studimi të ri, çarjet dhe thyerjet e pranishme në këta shkëmbinj janë…