Mao Ce Dun parisë shqiptare: Mos kini frikë, se jeni pak…

Publikohet një dokument arkivor i nxjerrë nga Arkivi Qendror i Shtetit në Tiranë (fondi i ish-Komitetit Qendror të PPSH-së), ku ndodhet proces-verbali i takimit të zhvilluar në qytetin Wuhan të Republikës Popullore të Kinës, ku me datën 29 qershor të vitit 1962, kryetari i Partisë Komuniste Kineze, Mao Ce Dun, priti delegacionin e lartë të PPSH-së, të kryesuar nga sekretarët e Komitetit Qendror, Hysni Kapo dhe Ramiz Alia, ku merrte pjesë edhe ambasadori i Republikës Popullore të Shqipërisë në Pekin, Reiz Malile, etj. Biseda e plotë e zhvilluar në mes Mao Ce Dunit dhe dy udhëheqësve kryesorë të Partisë së Punës së Shqipërisë, të dërguar enkas nga Enver Hoxha pas prishjes së marrdhënieve zyrtare me Bashkimin Sovjetik dhe Nikita Hrushovin, ku pasi u uroi mirëseardhjen, kryetari Mao pyeti Hysni Kapon për shëndetin e Enver Hoxhës dhe Mehmet Shehut, si dhe prezantimin me anëtarët e delegacionit shqiptar, ai fillimisht bëri një ekspoze të gjendjes në të cilën ndodhej asokohe Republika Popullore e Kinës dhe problemeve të tyre të brendshme, më pas ai kryetari Mao i’u foli gjatë lidhur me marrdhëniet e tyre me Partinë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, duke sulmuar e akuzuar kreun e Kremlinit, Nikita Hrushov, si “revizionist e tradhtar të marksizëm-leninizmit e Stalinit të madh”, dhe duke dënuar ashpër veprimin e tij, që dogji trupin e Stalinit pasi e hoqi nga Mauzoleumi i Kremlinit, e deri tek akuzat për Palmiro Toliatin, Nehrunë e Indisë, Josif Broz Titon Liri Belishovën etj.

Proçes-verbal i takimit të zhvilluar në në qytetin Wuhan të Republikës Popullore të Kinës, më 29 qershor të vitit 1962, në mes delegacionit të PPSH-së të kryesuar nga Hysni Kapo dhe Ramiz Alia, me Kryetarin e Partisë Komuniste të Kinës, Mao Ce Dun.

Nga: Dashnor Kaloçi

TAKIMI I DELEGACIONIT TE PARTISE SE PUNES SE SHQIPERISE ME UDHEHEQESIN E PARTISE KOMUNISTE KINEZE, SHOKUN MAO CE DUN, NE QYTETIN E WUHAN, NE OREN 5.00 DATE 29 QERSHOR 1962

Kryetari Mao Ce Dun priti delegacionin tonë në qytetin Wuhan. Ai kishte dalë në derën e jashtme, ku priti delegacionin. Pasi pjesëmarrësit zunë vendet e tyre në dhomën e seancave, Kryetari Mao Ce Dun pyeti shokun Hysni Kapo se si e kishte shijuar delegacioni kohën e tyre gjatë ditëve të qëndrimit në Republikën Popullore të Kinës, shoku Hysni Kapo, pasi iu përgjigj pyetjes së bërë nga shoku Mao Ce Dun, tha:

“Unë do të doja të shpreh para së gjithash gëzimin e delegacionit të partisë sonë për mundësinë që u dha për t’u takuar me ju personalisht, shoku Mao Ce Dun. Ne e vlerësojmë jashtëzakonisht sakrificën që po bëni duke shpenzuar një pjesë shumë të vlefshme të kohës tuaj për të na pranuar. Ne falënderojmë Komitetin Qendror të partisë tuaj nga zemra dhe veçanërisht ju personalisht për këtë shans që na keni dhënë”.

SHOKU MAO CE DUN: Mirë se vini.

SHOKU HYSNI KAPO: Kur u larguam nga Shqipëria, Komiteti Qendror i partisë sonë dhe shoku Enver Hoxha personalisht, na kërkuan t’ju sjellim përshëndetjet më të përzemërta të partisë sonë, njerëzve tanë, të Komitetit Qendror dhe shokut Enver Hoxha vëllazëror dhe miqësor njerëzit e Kinës, partia juaj e lavdishme, udhëheqja e partisë tuaj, dhe juve personalisht.

SHOKU MAO CE DUN: Ju falënderoj shumë.

SHOKU HYSNI KAPO: Në të njëjtën kohë, ne do të donim të shprehim mirënjohjen e thellë të popullit dhe partisë sonë ndaj popullit kinez, Partisë së tyre Komuniste dhe udhëheqjes së saj, me ju në krye të saj, për ndihmën jashtëzakonisht të madhe, internacionaliste dhe universal, që populli dhe partia juaj i kanë dhënë dhe po i japin popullit dhe partisë sonë gjatë këtyre momenteve të vështira që ne po kalojmë kohët e fundit, në kushtet e rrethimit gjeografik nga imperialistët dhe përçuesit e tyre, revizionistët modernë.

SHOKU MAO CE DUN: Duhet të jemi të parët që ju falënderojmë sepse qëndroni në vijën e parë, sepse jetoni në rrethana shumë të vështira dhe luftoni në mbrojtje të marksizëm -leninizmit. Kjo është një gjë shumë e vlefshme; është më e vlefshme se çdo gjë tjetër. Ju nuk bini nën goditjet nga shkopinjtë e të tjerëve.

SHOKU HYSNI KAPO: Ne nuk ramë sepse kemi miq të mirë dhe besnikë. Ne jemi krenarë që jemi të lidhur nga një miqësi kaq e madhe me popullin vëllazëror të Kinës, dhe që në luftën tonë kemi gjetur dhe kemi pranë nesh Partinë e lavdishme Komuniste të Kinës, me ju në krye, shoku Mao Ce Dun, person i dashur jo vetëm për komunistët dhe popullin kinez, por edhe për partinë dhe popullin tonë dhe të gjithë proletariatit botëror.

SHOKU MAO CE DUN: E gjithë bota ju mbështet në luftën tuaj, të gjithë revolucionarët ju mbështesin; të gjithë janë në anën tuaj, përveç imperialistëve, borgjezisë reaksionare dhe revizionistëve. Eshtë shumë domethënëse që vendi juaj u njoh edhe nga Kuba, dhe pikërisht pas Kongresit të 22 -të (Tetor 1961) të Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik. Kuba vendosi marrëdhënie diplomatike me ju jo më parë, por pas Kongresit të 22 -të. Kuba e bëri këtë në një kohë kur e gjen veten në një situatë shumë të vështirë; një kohë kur nuk mund të shmangë mbështetjen në Bashkimin Sovjetik për shumë gjëra. Kjo është arsyeja pse unë them se kjo është një shenjë shumë domethënëse. Aktualisht, përkundër faktit se udhëheqjet e shumë partive qëndrojnë në anën e revizionistëve, situata brenda këtyre partive, megjithatë, ndryshon vazhdimisht.

Fakti që imperialistët edhe sot shfrytëzojnë shumë popuj të shtypur është një realitet objektiv. Dy të tretat e njerëzimit tani janë nën zgjedhën e imperializmit dhe kapitalizmit. A do të thotë kjo se të gjithë këta popuj ndoshta nuk do të luftojnë në anën e revolucionit? Ne themi se ata do të humbasin dëshirën e tyre për të bërë një revolucion, vetëm kur të mos jenë më nën shtypjen e imperialistëve dhe reaksionarëve të vendeve të ndryshme. Ky është një fakt që është i dukshëm nga të gjithë; nuk është gënjeshtër kur themi se imperialistët dhe reaksionarët ende po i shtypin të gjithë këta popuj. Herët a vonë të gjithë popujt e shtypur të botës do të bëjnë patjetër një revolucion. Do të jetë shumë e vështirë për revizionistët të vazhdojnë të sundojnë mbi njerëzit në vendet ku ata janë në pushtet për një mijë apo njëqind vjet. Ne shohim që tani që revizionistët nuk janë të qetë dhe ata kanë shumë frikë nga Stalini; Stalini i tmerron ata, megjithëse ai vdiq disa vjet më parë. Por revizionistët gjithashtu kanë shumë frikë nga Shqipëria.

Pozicioni që ata mbajnë ndaj jush, mund të shpjegohet në atë dritë, përndryshe pse do t’ju dëbonin, duke mos ju ftuar të merrni pjesë në Kongresin e 22-të të Partisë Komuniste të Bashkimit të Republikave Socialiste Sovjetike dhe duke ju sulmuar publikisht? Ata nuk ju ftuan në kongresin e tyre dhe ju sulmuan në mungesën tuaj. Një veprim i tillë nuk lejohet nga ‘Deklarata e Moskës’. Edhe nëse supozojmë se Shqipëria ka gabuar, atëherë duhet të ishte thirrur një takim i të gjitha partive komuniste dhe punëtore për të diskutuar së bashku këtë çështje. Por Nikita Hrushovi ka frikë; ai ka shumë frikë nga një takim i tillë. Ai ka shpallur me vendimin e tij se keni gabuar, dhe këtë e bëri në emër të partisë. Burimi i kësaj sjelljeje është Kongresi i 20-të i Partisë Komuniste të Bashkimit Sovjetik, në të cilin ai i shpalli luftën e tij Stalinit. Por ne e dimë mirë se: lufta që Nikita Hrushovi po zhvillon kundër Stalinit, është një luftë që bëhet kundër marksizmit-leninizmit. Ky është thelbi i gjithë veprimtarisë së revizionistëve. Revizionizmi, si një lëvizje, mori pushtetin në duart e tij në disa vende pas vdekjes së Stalinit. Ne nuk e kuptuam këtë menjëherë, por gradualisht; ndoshta kjo është kuptuar edhe nga partia juaj në këtë mënyrë.

Pas vdekjes së Josif Visaranoviç Stalinit, revizionistët ndërmorën hapa të matur. Pra, duke parë aktivitetin e tyre, ne e kuptuam mirë se kush ishin ata. Pas vdekjes së Stalinit, ata dëbuan Molotovin dhe miqtë e tij dhe vazhduan vazhdimisht një spastrim të kuadrove që nuk ishin në anën e tyre. Në qendër ky pastrim shkonte deri në 50%, ndërsa në bazë shkonte deri në 70%. Pra, në këtë mënyrë, u arrit një ndryshim i madh. Në fillim ne nuk i parashikuam efektet që do të buronin nga fryma e Kongresit të 20-të. Më vonë u mbajtën Kongreset e 21-të dhe të 22-të. Prej tyre pamë që Hrushovi nuk ishte i qetë; ai edhe një herë tregoi se është shumë i shqetësuar për Stalinin. Kjo është arsyeja pse ai përsëri sulmoi Stalinin në Kongresin e 22-të, derisa arriti qëllimin e tij, për të hequr trupin e Stalinit nga mauzoleumi dhe për ta djegur atë. Por ne e dimë mirë se Hrushovi nuk ka aq shumë frikë nga njerëzit e vdekur; ka frikë nga të gjallët, ka frikë nga ata që mbështesin Stalinin. A është e mundur që Nikita Hrushovi, pasi sulmoi Stalinin, pasi e hoqi trupin nga mauzoleumi dhe e dogji, të krijonte ditë më të mira për veten e tij? Çfarë mendoni për këtë?

SHOKU HYSNI KAPO: Kur mbështetemi në mësimet e Marksizmit -Leninizmit gjithnjë fitimtar, çfarëdo lëvizjeje që bën NIKITA Hrushovi nuk do t’i japë atij ditë të mira.

SHOKU MAO CE DUN: Kjo është e saktë. Ai duket se është marrë nga shumë djaj nga të gjitha anët. Shqipëria nuk ishte në të kaluarën një qendër e vëmendjes së të gjithë popujve të botës; atëherë vendi juaj njihej vetëm si një nga 12 vendet socialiste, por tani, pas Kongresit të 22-të, të Partisë Komuniste të BRSS-së, Shqipëria është në qendër të vëmendjes së shumicës së popujve të botës. A nuk është kështu?

SHOKU HYSNI KAPO: Kështu është.

SHOKU MAO CE DUN: Një fenomen i tillë u shfaq edhe në vendin tonë. Gjatë Kongresit të 22-të, ne botuam fjalimet dhe artikujt e shtypit të tyre, që ishin plot sulme kundër Shqipërisë, por gjithashtu botuam edhe materialet e partisë tuaj. Por shumica e njerëzve tanë e përqendruan vëmendjen në fjalimin e shokut Enver Hoxha, që u mbajt më 7 nëntor 1961. Ne nuk bëmë asnjë koment apo sqarim për këtë fjalim, por në vendin tonë të gjithë ata që janë në gjendje të lexojnë gazetën, lexoi fjalimin e shokut Enver Hoxha me shumë vëmendje dhe më shumë se 90% e tyre, e vlerësuan atë shumë saktë. A ka ndodhur kjo edhe në krahinën tuaj? (Ai e drejton pyetjen e tij tek sekretari i parë i Komitetit të Partisë të provincës së Wuhan, i cili ishte gjithashtu i pranishëm në këtë takim).

Sekretari i Parë i Wuhan: Kjo ka ndodhur edhe në krahinën tonë.

SHOKU MAO CE DUN: (Drejtimi i pyetjes së tij drejtuar ambasadorit të Republikës Popullore të Shqipërisë, i cili është gjithashtu anëtar i delegacionit të Republikës Popullore të Shqipërisë.) Shoku Malile, kur erdhët në vendin tonë?

SHOKU REIZ MALILE: Në fund të korrikut të vitit të kaluar.

SHOKU MAO CE DUN: A jemi takuar?

SHOKU REIZ MALILE: Po, u takuam kur pritët delegacionin ekonomik shqiptar në janar të këtij viti.

SHOKU MAO CE DUN: Kjo është arsyeja pse unë nuk ju njoh aq mirë, sepse ju kam takuar vetëm një herë. Po shokët e tjerë të delegacionit, i kam parë më parë?

SHOKU HYSNI KAPO: (Pasi prezanton të gjithë shokët e delegacionit.) Jo, të gjithë shokët e tjerë vijnë për herë të parë në Republikën Popullore të Kinës.

SHOKU MAO CE DUN: Si është shëndeti i shokut Enver Hoxha?

SHOKU HYSNI KAPO: Ai është shumë mirë, faleminderit.

SHOKU MAO CE DUN: Po shoku Mehmet Shehu?

SHOKU HYSNI KAPO: Edhe ai është shumë mirë. Kur morëm letrën nga Partia Komuniste e Kinës e nënshkruar nga ju, shoku Mao Ce Dun, që ftoi një delegacion të partisë sonë në Kinë, dëshira e shokëve të udhëheqjes ishte që shoku Enver Hoxha të vinte vetë, por një udhëtim i tillë, në kushtet shumë të vështira që janë krijuar rreth nesh, është një dëshirë që është bërë e pamundur të realizohet. Ne e përshëndetëm ftesën që ju dërguat, shoku Mao Ce Dun, si një çështje shumë e rëndësishme. Vetë shoku Enver Hoxha na udhëzoi që gjatë shkëmbimit të mendimeve me delegacionin e vendit tuaj, të shprehim gjithçka që partia jonë mendon.

Ishte një gëzim dhe kënaqësi e madhe për ne që gjatë shkëmbimit të mendimeve me delegacionin e partisë tuaj, të udhëhequr nga shoku Ten Hsiao Pin, si dhe në takimet e tjera që kemi pasur me shokët e tjerë të udhëheqjes kineze, unitetin e pikave tona në të gjitha çështjet kryesore që preokupojnë dy partitë tona u konfirmua. Ne e lamë Pekinin me përshtypjen se bisedimet e zhvilluara midis dy palëve janë shumë të vlefshme dhe përfituese dhe ne do t’i raportojmë Komitetit Qendror të partisë sonë, pikëpamjet e partisë tuaj. Në të njëjtën kohë, ne do të informojmë në mënyrë specifike Komitetin Qendror të partisë sonë, për këshillat dhe mendimet tuaja nga ky takim.

SHOKU MAO CE DUN: Shumë mirë, ka shumë kohë për të menduar. Ne nuk kemi frikë nga asgjë për aq kohë sa e vërteta është në dorën tonë. Ne jemi të bindur se e vërteta është në dorën tonë. Ne e dinim atë në ‘Takimin e 81 Partive’ në Moskë, gjithashtu; megjithëse ishim në pakicë, e vërteta ishte në anën tonë. Që nga kohët e lashta e vërteta ka qenë gjithmonë në anën e atyre që janë pak. Në fillim, Marksi dhe Engelsi ishin vetëm. Ata ishin vetëm dy persona, por me çfarë shpejtësie u përhapën idetë e tyre! As Leninizmi nuk ishte në shumicë në fillim. Në vitin 1903, kur u mbajt Kongresi i 2-të i Partisë Social Demokratike të Punëtorëve të Rusisë në Angli, Lenini fitoi shumicën me shumë vështirësi, por pas kongresit ai përsëri mbeti në pakicë deri në kohën e Revolucionit në vitin 1917, kur situata ndryshoi edhe një herë pasi sovjeti i Shën Petersburgut siguroi më shumë se 50%.

Revizionistët dhe Nikita Hrushovi demaskohen me aktivitetet e tyre. Puna që bën Hrushovi i bën imperialistët të lumtur dhe jo popujt e vendeve të ndryshme, përfshirë këtu edhe popullin sovjetik, gjithashtu. Unë mendoj se shumica e njerëzve sovjetikë nuk janë të kënaqur me aktivitetet e grupit revizionist të Nikita Hrushovit. Ata janë të pakënaqur nga lufta që Hrushovi ka zhvilluar dhe i bën Josif Visaranoviç Stalinit./Memorie.al