“A prodhuen shqiptarët, për afro 500 vjet nën Perandorinë Osmane, nji korpus kulturor kushtue Shqipnis?”

Nga Col Mehmeti

Teksa e lexon poezinë «Shumë ndriçimit» të Lukë Bogdanit, mos me tu besue që nji hasjan në vitin 1685 shkruente aq bukur, me nji gegnishte të qiruem, e me nji kulturë humaniste si asnji shqiptar mocanik i tij.

Poezia në fjalë ka veç nji vernik të lehtë fetar, se përndryshe metrika, kompozicioni e gjithçka tjetër endet sipas nji frymëzimi të epërm homerik. Luka, kushëri i Pjetër Bogdanit, e ftillon metafizikisht poezinë me nji zanë që fluturon mbi dheshkronjën shqiptare të kohës. I këndon Prizrenit «gjithë nd’armë mbukuruem», Shkodrës «ndë konfi» e Shkupit «qytet perëndish».

Kurgja tjetër mos pastë, kjo poezi ka nji vokacion parakombëtar, nji ndërgjegjje proto-kombëtare në sensin modern. Pyetja që nuk shmanget në raste të tilla âsht kjo: a prodhuen shqiptarët osmanli, për afro 500 vjet nën Perandorinë Osmane, nji korpus letrar e kulturor kushtue Shqipnis? Dikush mundet me e përmend poezinë e Jahja bej Dukagjinit, kur ai evokon nji histori të dyfishtë individuale-kolektive: «Arnavud asli olub-dur aslim» (raca shqiptare âsht raca ime).

Por ky âsht nji përjashtim që e provon rregullin e zymtë se shqiptarët muslimca e kanë hisen ma të vogël në panteonin kulturor shqiptar. E ashtuquajtuna letërsi e bejtexhive, të cilën e çojnë n’qiell turkomanët, nuk shkërben kurgja nga mjedisi shqiptar i kohës. Me shqipen e përçudtë, të ngarkueme spic me orientalizma, poezia e bejtexhive zëron probleme të përgjithshme osmane, por jo edhe prirjet centrifugale të elitave «laike» të Shqipnis’ së shekujve 16-të e 17-të, pronarëve semi-feudal të tokave, tregtarëve, etj, që po antagonizonin me Perandorinë e po e vinin theksin te “Shqipnia”.

Në këtë «cultural desert» të Shqipnis’ osmane ku mungonte shtypshkrimi shqip, kompleksiviteti e vibranca kulturore, njerëz si Lukë Bogdani ngjajnë jo veç të jashtëkohshëm, por edhe armiq të krisun që me dijen e tyne erudite e qesëndisin injorancën tonë prej muslimcash. PYETJA jem vazhdon me qenë e njejtë: cila anë e peshores randon ma shumë: prodhimi poliedrik i mjediseve arbëreshe e jo-myslimane, apo «prodhimi» i bejtushave si Nezim Frakulla, Muhamet Çami e Hasan Zuko Kamberi?

Ma zi se pushtimi osman âsht fakti që universi jonë mendor, për 500 vjet, sillej e pshtillej rreth xhamisë, hoxhës së katunit e çeshmes ku merrej avdes…?? Ky âsht çelësi shpjegimor pse regicidi francez, (mbretvrasja), idetë e revolucionit francez e fryma progresiste nuk e preku kurrë Shqipnin’ osmane!

postbck postbck

Recent Posts

Dokumenti që vërteton ditëlindjen e saktë të Ismail Qemalit

  Nga Evarist Beqiri* Ismail Qemal Vlora u lind në Vlorë, më 24 janar 1844.…

11 hours ago

Si e pritën Arbëreshët Ismail Qemalin, para shpalljes së Pavarësisë

  Tre vite përpara shpalljes së Pavarësisë, Ismail Qemali është pritur me nderime nga Kolonia…

11 hours ago

Pesë shenjat e hershme që tregojnë se vuani nga tensioni i lartë

  Tensioni i lartë i gjakut njihet edhe si “vrasësi i heshtur” sepse zakonisht nuk…

2 days ago

Të mirat dhe të këqijat e fasuleve

  Fasulet konsiderohen si ushqim i shëndetshëm dhe shpesh mund ta gjeni në tryezat e…

6 days ago

Portreti i Gjergj Kastrioitit-Skënderbeut i punuar nga heroi Agim Ramadani

Nga: Ilir Muharremi Portreti i Skënderbeut është realizuar me një trajtim të butë figurativ nga…

2 weeks ago

Sekreti me ujin që do t’ju bëjë të kuptoni nëse vuani nga diabeti

  Diabeti është një nga sëmundjet në rritje në botë dhe megjithëse ka mënyra për ta mbajtur…

2 weeks ago