Ilirët donin paqe, por luftës i përgjigjeshin me luftë!

KËNGA E TRIMAVE, E VITIT 1888

Nga: Aurenc Bebja

Në librin e autorit dhe kryemurgut francez, Pierre Bauron, me titullin « Les Rives Illyriennes – Brigjet Ilire », botuar në Paris në vitin 1888, gjejmë, në faqen e tij të 350, një këngë të rrallë luftarake ilire.

Kënga vë në dukje trimërinë e paraardhësve tanë, dashurinë për atdheun dhe në një farë mënyre dëshmon se kemi qenë gjithnjë një popull paqësor me fqinjët, se u jemi përgjigjur si kurdoherë sulmeve, por kurrë nuk kemi sulmuar të parët.

Kënga: Atdheut të heronjve

Vëllezër, përpara, përpara, luftëtarë,
Këmbësoria e djem mbi kuajt tuaj të fortë!
Të mprehim kosat, të mprehim shpatat!
Të shporrim armikun nga këto toka!
Që secili prej nesh t’i këndojë një këngë
Atdheut të heronjve !

Me kosë të vrasim këtë grabitës,
Mjaft arrogant për të sunduar racën e shtëpitë tona!
Oh ! Le të rrëzohen duke u çarë prej qindra rrufeshë
Këta të pabesë që shkelin të drejtat tona!
Që secili…(Refren)

Nëse bisha çel kthetrat e saj,
Iliri me grusht e shtrin për tokë;
Nëse gjarpëri krenar e ngren kokën ndaj tij,
Iliri, këmbëzbathur, e shkel.
Që secili…(Refren)

Kur era e veriut, e tërbuar,
Copëton lisin e vjetër,
Zemra shtendoset në gjoksin tonë!
Ne jemi Ilirët, vëllezër të dashur!
Që secili…(Refren)

Kur dridhen skajet e botës,
Kur shkëndijat e rrufesë vallëzojnë në qiell,
Dhe kur toka hap barkun e saj,
Iliri i lumtur këndon këngën e luftës.
Që secili…(Refren)

Iliri, të huajin e sulmon me thikë,
Vetëm kur duhet të mbrojë vëllain e tij!
Kurrë frika nuk ia ul kokën,
Dhe sikur bota të copëtohet, ai mbetet gjakftohtë!
Që secili prej nesh t’i këndojë një këngë