“Gjyqi i Vetvetes”, poemë e jashtëzakonshme e Arthur Rimbaud

“Gjyqi i Vetvetes”

Ç’jemi ne?

Viktima të njëri-tjetrit.

Ç’jemi ne?

Nxënës të ideve absurde.

Ç’jemi ne?

Vegime të turbullta në pellg.

Ç’jemi ne?

Fëmijë me arsyetime të mbrapsht.

Ç’jemi ne?

Pranga të mbetura jetime.

Ç’jemi ne?

Kometa të rritura në vazo.

Ç’jemi ne?

Polumbarë që zhytemi në tokë.

Ç’jemi ne?

Çelsa më të mëdhenj se dyert.

Ç’jemi ne?

Forma të gjalla të vdekjes.

Ç’jemi ne?

Vullkane të shuar instiktesh.

Ç’jemi ne?

nsekte që koleksionojnë shkencëtarë.

Ç’jemi ne?

Palaço të shfaqjeve ku qeshim e gajasemi vetë.

Ç’jemi ne?

Pula të mallëngjyera nga veza.

Ç’jemi ne?

Asketë të ëndërrave tona.

Ç’jemi ne?

Testamente të lënë pa trashëgimtarë.

Ç’jemi ne?

Plumba me objektiv kokën.

Ç’jemi ne?

Muskuj që urdhërohen nga pesha që mbajnë.

Ç’jemi ne?

Gjak i përgatitur në laborator.

Ç’jemi ne?

Lepuj që adhurojnë qentë.

Ç’jemi ne?

Proteza të ngulura e të mbetura mbi bukë.

Ç’jemi ne?

Ujë i papërfillshëm nga devetë.

Ç’jemi ne?

Aktorë të dështuar tragjikë.

Ç’jemi ne?

Lapsuse memecësh.

Ç’jemi ne?

Herkulë që vetëvaren se nuk i kundërshton njeri.

Ç’jemi ne?

Peshkatarë që i hedhin grepin vetes.

Ç’jemi ne?

Robër që luten për të mos u liruar.

Ç’jemi ne?

Ne jemi ata që bëjnë pyetjen:

E ç‘jemi ne?

Ne jemi:

Ura midis dy humnerave.

Ne jemi:

Dashuria midis dy epsheve.

Ne jemi:

Flakadanë zjarresh që trembin egërsirat.

Ne jemi:

Kështjellarë të rrethuar nga padrejtësia.

Ne jemi:

Lamtumira e fundit e majmunit.

Ne jemi:

Optimizmi i diellit në agim.

Ne jemi:

Kënaqësi e dhimbjes në lindje.

Ne jemi:

Orteqe të shndërruar në barrikada.

Ne jemi:

Shkallare që të çojnë te perënditë.

Ne jemi:

Karvane që vdesin nga etja për të vërtetën.

Ne jemi:

Ata që i bindën oqeanet të heqin dorë.

Ne jemi:

Ata që nga pema prodhuam letrën, ku u vizatua rrënja.

Ne jemi:

Ata që trupin prenë për ta shëruar.

Ne jemi:

Ata që shpikën pasqyrën për të parë të metat.

Ne jemi:

Ata që jetën e shndërruan në qëllim.

Ne jemi:

Ata që me ide e mbushën zbrazëtirën.

Ne jemi:

Ata pa të cilët toka do të ish anonime.

Ne jemi:

Bij të etërve tanë dhe etër të bijve tanë.

Ne jemi:

Njerëz, njerëz dhe ky fakt zhduk çdo dyshim.