Përse macet i kanë bebëzat e syve vertikalisht?

Madhësia dhe forma e bebëzave të syrit mund të zbulojnë nëse kafsha është gjuetare apo plaçkë (pré), ka zbuluar hulumtimi i universitetit kalifornian Berkeley
Hulumtimi ka treguar që probabiliteti është më i madh që llojet me bebëza bebe vertikale do të jenë grabitqarë, të cilat gjuajnë nga pusia dhe janë aktive ditën dhe natën, transmeton Telegrafi.
“Kafshëve të cilat janë aktive gjithë kohën, siç janë macet e buta (shtëpiake), bebëzat e këtilla u mundësojnë distancë dinamike, e cila u ndihmon që të shohin në dritë të dobët, por që të mos jenë të verbra nga dielli i pasdites”, ka thënë studiuesi Martin Banks, profesor i optometrisë në Berkeley.
Ajo distancë është dyzetfish më e madhe sesa te bebëzat e rrumbullakëta të njerëzve. Prandaj, kafshët me bebëza horizontale, me siguri janë barngrënës dhe pre, prandaj si të tilla mundësojnë që “të kenë sy në shpinë”.
Bebëzat e rrumbullakëta janë të lidhura me gjuetarët aktivë.

Bebëzat vertikale të syve të kafshëve, të cilat gjuajnë nga pusia, kanë rëndësi që të mund saktësisht të vlerësojnë distancën deri te préja dhe ta grabisin.

Mirëpo, bebëzat e tilla nuk janë të vendosura simetrikisht midis të gjithë gjuetarëve të tipit të tillë.

“Është për t’u befasuar se kemi vërejtur që bebëzat vertikale më së shumti kanë të bëjnë me grabitqarët të cilët janë më afër tokës”, ka thënë Bahks.
“Pra, macet shtëpiake i kanë vertikale, mirëpo macet e mëdha, siç janë tigrat dhe luanët – nuk i kanë. Bebëzat e tyre janë të rrumbullakëta sikur të njerëzve dhe të qenve”.

Studimi është publikuar në gazetën “Science Advances”, hekson që bebëzat vertikale kafshëve të vogla u japin mundësinë më të madhe të vlerësojnë distancën nga preja sia dhe forma e bebëzave të syrit mund të zbulojnë nëse kafsha është gjuetare apo plaçkë (pré), ka zbuluar hulumtimi i universitetit kalifornian Berkeley
Hulumtimi ka treguar që probabiliteti është më i madh që llojet me bebëza bebe vertikale do të jenë grabitqarë, të cilat gjuajnë nga pusia dhe janë aktive ditën dhe natën, transmeton Telegrafi.
“Kafshëve të cilat janë aktive gjithë kohën, siç janë macet e buta (shtëpiake), bebëzat e këtilla u mundësojnë distancë dinamike, e cila u ndihmon që të shohin në dritë të dobët, por që të mos jenë të verbra nga dielli i pasdites”, ka thënë studiuesi Martin Banks, profesor i optometrisë në Berkeley.
Ajo distancë është dyzetfish më e madhe sesa te bebëzat e rrumbullakëta të njerëzve. Prandaj, kafshët me bebëza horizontale, me siguri janë barngrënës dhe pre, prandaj si të tilla mundësojnë që “të kenë sy në shpinë”.
Bebëzat e rrumbullakëta janë të lidhura me gjuetarët aktivë.

Bebëzat vertikale të syve të kafshëve, të cilat gjuajnë nga pusia, kanë rëndësi që të mund saktësisht të vlerësojnë distancën deri te préja dhe ta grabisin.

Mirëpo, bebëzat e tilla nuk janë të vendosura simetrikisht midis të gjithë gjuetarëve të tipit të tillë.

“Është për t’u befasuar se kemi vërejtur që bebëzat vertikale më së shumti kanë të bëjnë me grabitqarët të cilët janë më afër tokës”, ka thënë Bahks.
“Pra, macet shtëpiake i kanë vertikale, mirëpo macet e mëdha, siç janë tigrat dhe luanët – nuk i kanë. Bebëzat e tyre janë të rrumbullakëta sikur të njerëzve dhe të qenve”.

Studimi është publikuar në gazetën “Science Advances”, hekson që bebëzat vertikale kafshëve të vogla u japin mundësinë më të madhe të vlerësojnë distancën nga preja.