Ndodh shpesh që kombet që ndajnë kufijtë me njëri- tjetrin, të flasin të njëjtën gjuhë ose të jenë dygjuhësh – kjo ka ndodhur edhe në zonat kufitare të Shqipërisë. Banorët e Felitit, Margaritit, Argjiro Kastros, qoftë myslimanë apo ortodoksë, nuk flasin greqisht, ndërsa ata më afër me kufirin grek pak a shumë e kanë marrë gjuhën greke, përmes ndikimit të shkollave të lëna pas dore nga qeveria otomane, dhe të fesë ortodokse, që vazhdon ta ruajë greqishten e lashtë si gjuhë të kishës.
Në Shqipërinë e Epërme çështja është ndryshe, por sidoqoftë, nuk mund të thuhet se ajo pjesë është tamam në kufi me Italinë. Atje mbizotëron riti latin, por klerikët e Kishës Perëndimore përdorin gjuhën shqipe për qëllime kishtare, dhe është falë tyre që shqiptarët kanë tani ata pak libra të shtypur në gjuhën e vendit. Sikur raca shqiptare të ishte ekspozuar ndaj tundimeve të civilizimit të lartë, ndoshta do të kishte pësuar fatin e kombeve të tjera në atë pozitë.
Herodoti i përshkruante si fillimisht abstinentë, kursimtarë, të qëndrueshëm dhe të sinqertë; por të korruptuar nga luksi, ata më vonë u bënë të njohur për veset e kundërta me këto virtyte. Raca shqiptare, e ndarë nga bota për shkak të pozitës së saj gjeografike, me kombe me shkallë po aq të ulët sofistikimi në kufijtë e vet, me të cilët, për më tepër, në pjesën më të madhe të kanë pasur marrëdhënie armiqësore; me tradita dhe zakone me prejardhje të lashtë që ndërtojnë një opinion publik të fuqishëm;i kanë ruajtur deri tani virtytet e tyre të egra të paprekura. Por do të ishte guxim i marrë të profetizonimse ata do të vazhdonin t’i ruanin ato virtyte spartane kur të binin në kontakt të ngushtë me teprimet e qytetërimit që dominojnë qendrat e mëdha të Evropës Perëndimore.
Gegët e veriut dhe toskët e jugut nuk kanë asnjë ndryshim për sa i përket sjelljes dhe zakoneve; po kështu dallimet dialektore nuk janë më të mëdha se ato që ekzistojnë midis zonave të Anglisë. Çdo rivalitet që ekzistonte më parë midis këtyre dy grupeve të mëdha ishte rezultat i ambicieve të udhëheqësve të tyre respektivë, pashallarëvevendas të Shkodrës dhe Janinës. Që nga vdekja e Skënderbeut dhe deri në vitin 1831, ata u qeverisën nga pashallarët e tyre, që banonin në një numër qytetesh të rëndësishme. Beu trashëgonte autoritetin e të parëve të vet dhe porta i konfirmonte trashëgimtarit pushtetin e paraardhësve të vet. Deklarimi i besimit nuk kishte ndonjë ndikim në heqjen ose ndryshimin e këtij zakoni të vjetër dhe oborret e tyre ishin të përziera. Raca mbizotëronte mbi çdo konsideratë tjetër.
Shkëputur nga: Patrick Colquhoum & Pashko Wassa PELLAZGËT PASARDHËSIT E TYRE TË SOTËM DHE ORIGJINA PELLAZGE E POEMAVE TË HOMERIT /Trungu & InforCulture
Ndoshta të vërtetat e çmendura të sportit nuk janë thënë të gjitha, dhe kjo është…
Sot, lidhjet shoqërore janë të rëndësishme, por për introvertët, miqësitë nuk kanë të bëjnë me…
Për herë të parë është zbuluar formimi i embrionit në një fazë të hershme që…
Kadare ishte një njeri i qartë dhe veprat e tij do të vazhdojnë të jetojnë.…
Disa nga rrjedhat ujore të paprekura, të pastra dhe blu të akullit të Alaskës janë…
Një studim i kryer nga kërkuesit në Universitetin e Pensilvanisë pretendon se është i pari…