Atakan Sezer – Koha e iftarit në frontin e luftës në Çanakkale

Nje ushtar nga fronti i luftes,i shkruan nje leter vajzës dhe i thotë kështu:Vajza ime,sot eshte 14 Korrik, dita e dytë e Ramazanit. Dhe kreu i dinajetit fetar, ka shperndar nje fetva ku thote, qe nuk mund te mbani agjerim! Por une nuk e besova kete gje..dhe kisha synim per te mbajtur agjerim! Ne vaktin e sahurit, ne mesin e shklurreve gjeta dy qershi..dhe me ato e bera sahurin! Diten gerrmuam gropa te reja, diten,ofensiva u rrit..nuk arritem qe te dilnim dot ne sulm! Ne mbremje nje ushtar,kendoi ezanin,dhe ne e hapem agjerimin me uje..une me pas mendova qe,vetem une jam agjerues ne mesin e tyre..por te gjithe ishin agjerueshem! Me pas vakti i ushqimit,me erdhi mua..me erdhi por,une kisha turp prej vetes,sepse te gjithe shoket e mi kishin mbajtur agjerim,pa ngrene vakti ne sahurit.Une nderkohe i kisha ngrene dy kokrra qershi,dhe perballe tyre ndjeja nje ndjenje turpi..dhe madje ate dite kam derdhur lot,sesi tja paguaja borxhin vellezerve qe rane deshmor agjerueshem,nga Erzurumi,Darenderia, Yenice, Kalkandele…

Marrë nga faqja e Juamin Velija