Përdorni këtë proteinë, për ta stabilizuar sheqerin

Disa të dhëna shtesë nga konferenca vjetore e Shoqërisë Evropiane për Studimin e Diabetit (EASD) hedhin dritë mbi efektin pozitiv të konsumimit të proteinave të hirrës 15 minuta para një vakti.

Më konkretisht, një dozë e tillë përmban kalori të ulëta dhe ka aftësinë për të zvogëluar rritjen e glukozës në gjak pas një vakti dhe, më pas, për të përmirësuar përgjigjen e trupit ndaj insulinës në pacientët me diabet të tipit 2.

Hirra është një nga proteinat kryesore të gjetura në produktet e qumështit dhe dihet se rrit prodhimin e një peptidi që i ngjan hormonit të zorrëve glukagon (GLP-1), një hormon që shkakton prodhimin e insulinës, e cila nga ana tjetër zvogëlon rritjen në glukozën në gjak pas ngrënies.

Edhe pse kjo është veçanërisht e rëndësishme për diabetikët, përdorimi i saj i përditshëm si një shtojcë natyrale dietike ishte i kufizuar për shkak të përmbajtjes së lartë të kalorive dhe me rekomandimin që të merret 30-60 minuta para një vakti.

Lajmi i mirë është se shkencëtarët tani kanë qenë në gjendje të krijojnë një formulë të re, duke përdorur një teknologji që lejon që proteina e hirrës të jetë e disponueshme më shpejt në trup, në mënyrë që të administrohet në një dozë më të ulët (10g me 40 kalori) dhe vetëm 15 minuta para drekës.

Procesi i hulumtimit dhe rezultatet

Hulumtimi, edhe pse i vogël, pati rezultate shumë pozitive. Ai ekzaminoi 26 pacientë me diabet të kontrolluar të tipit 2 (14 prej të cilëve ishin gra me një moshë mesatare 62 vjeç). Disa nga pjesëmarrësit po merrnin metforminë, një ilaç për diabetin.

Pjesëmarrësit u ndanë rastësisht në dy grupe, njëri mori dozën e re të proteinës së hirrës (10 g me 40 kalori) të tretur në 125 ml ujë, ndërsa grupi tjetër mori vetëm ujë si placebo. Marrja u bë pas ngrënies së picës, një ndërhyrje e krijuar për të prodhuar glukozë të mjaftueshme pas një vakt.

Studiuesit gjithashtu morën mostra gjaku nga pjesëmarrësit para një vakti, pasi konsumuan proteinë hirrë ose pije placebo, dhe në intervale të rregullta më shumë se 4 orë pas një vakti.

Pas një jave, pjesëmarrësve iu desh të përsërisnin procedurën duke përdorur alternativën që nuk e morën herën e mëparshme, për rezultate statistikisht më të sigurta.

Rezultatet treguan se gjatë 2 orëve pas vaktit, nivelet e glukozës u ulën deri në 22% në grupin që konsumuan proteina hirrë në krahasim me grupin që konsumuan placebo. Për më tepër, rezistenca ndaj insulinës ishte më e lartë (61% në 1 orë dhe 66% në 2 orë, respektivisht) në grupin e proteinave të hirrës. Sidoqoftë, përgjigjet si për peptidin YY ashtu edhe për peptidin e ngjashëm me insulinë të varur nga glukoza (GIP) ishin të ngjashme në të dy grupet.

Në përgjithësi, studiuesit vërejnë se pavarësisht kufizimeve të studimit, të tilla si mostra e vogël dhe mos diversiteti i tij, studimi hedh bazat për prova më të mëdha klinike që mund të kryhen në të ardhmen.